"Ποιητικά μόνον οικεί στ' αλήθεια ο άνθρωπος τη γης ετούτη" Martin Heidegger

Σάββατο 10 Μαΐου 2008

Εντός, εκτός και επί τα αυτά


Εποχή μετακινήσεων. Έλειπα και θα ξαναλείψω –αυτή τη φορά δυστυχώς χωρίς καθόλου πρόσβαση στο διαδίκτυο-, οπότε σκέφτηκα να σας αφήσω για συντροφιά κάποιες σκέψεις του Φερνάντο Πεσσόα περί ταξιδιών, από το «Βιβλίο της ανησυχίας» (μετ. Άννυ Σπυράκου):

«Τι είναι το ταξίδι και σε τι χρησιμεύει; Όλα τα ηλιοβασιλέματα είναι ηλιοβασιλέματα, δεν υπάρχει λόγος να πάει να το διαπιστώσει κανείς στην Κωνσταντινούπολη. Η αίσθηση της ελευθερίας που γεννούν τα ταξίδια; Μπορώ να την γευτώ πηγαίνοντας από τη Λισαβώνα στην Μπενφίκα, και μάλιστα πολύ πιο έντονα από αυτόν που πάει από τη Λισαβώνα στην Κίνα, γιατί αν η ελευθερία δεν υπάρχει μέσα μου, δεν υπάρχει, για μένα, σε κανένα μέρος του κόσμου. (…)
Ο Κοντιγγιάκ αρχίζει έτσι το περίφημο βιβλίο του: «Όσο ψηλά κι αν ανεβαίνουμε, όσο χαμηλά κι αν κατέβουμε, ποτέ δεν βγαίνουμε από τις ίδιες μας τις αισθήσεις». Ποτέ δεν αποβιβαζόμαστε από τον εαυτό μας. Ποτέ δεν φτάνουμε στον άλλο παρά μόνο αν αλλοτριωθούμε από την ίδια μας την ευαίσθητη φαντασία. Τα αληθινά τοπία είναι αυτά που μόνοι μας φτιάχνουμε, γιατί έτσι είμαστε εμείς οι θεοί τους και τα βλέπουμε όπως στ’ αλήθεια είναι, δηλαδή έτσι όπως δημιουργήθηκαν. (…)
Όποιος διέσχισε όλες τις θάλασσες, δεν διέσχισε τελικά παρά τη μονοτονία του εαυτού του. Έχω κιόλας διασχίσει περισσότερες θάλασσες απ’ όλους. (…)
Στις χώρες που οι άλλοι ταξιδεύουν, πάνε ανώνυμοι, ξένοι προσκυνητές. Στις χώρες που πήγα εγώ, δεν γεύτηκα μόνο τις μυστικές χαρές του άγνωστου ταξιδιώτη, αλλά και τη μεγαλοπρέπεια του βασιλιά που εκεί βασιλεύει, το λαό που εκεί ζει τα δικά του έθιμα, την ιστορία ολόκληρη αυτού του έθνους και των άλλων. Τοπία, σπίτια, όλα τα είδα, γιατί όλα ήμουν, εν Θεώ ποιημένα από την ουσία της ίδιας μου της φαντασίας.»

Και αλλού:

«Στην πραγματικότητα η άκρη του κόσμου, όπως και η αρχή του, είναι η προσωπική μας σύλληψη του κόσμου. Μέσα μας είναι που τα τοπία έχουν τοπίο. (…)
Τα ταξίδια είναι οι ίδιοι οι ταξιδιώτες. Αυτό που βλέπουμε, δεν είναι αυτό που βλέπουμε, είναι αυτό που είμαστε.»

Ακραίος υποκειμενισμός; Ίσως… Αλλά πάλι…
Εν αναμονή των διαφωνιών ή συμφωνιών σας, μέχρι να ξανασυναντηθούμε, να περνάτε καλά και… εν ελευθερία!... :)
(το έργο είναι της Μαριέλας Κωνσταντινίδου)

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ωραίος ο Πεσόα, κάτι παρόμοιο σκέφτομαι κι εγώ γι'αυτό και δεν ταξίδεψα ποτέ μου στο εξωτερικό.......:)

Να περνάς καλά!

Epicuros είπε...

Εγώ πάλι ταξείδεψα αλλά πάντα ό,που με πήγαινε η δουλειά, σχεδόν ποτέ για αναψυχή. Σήμερα δεν θέλω να ταξειδεύω πλέον. Με κούρασαν τόσο τα ταξείδια και η διαδικασία τους. 'Αλλωστε βρήκα πως "Όλος ο κόσμος είναι μια Λιλιπούπολή", όπως λέει και το γνωστό τραγούδι της υπέροχης αυτής εκπομπής!

gyristroula2 είπε...

Πού πας;Πόσο θα λείψεις; Πού μ'αφήνεις μόνη... Καλά, καλά...αν δεν με βρεις στο γυρισμό, κοίτα μην έχω γίνει...χαμένη ατλαντίδα!

Ναι, σοβαρά τώρα, το πιο μακρινό μας ταξίδι δεν απαιτεί μετακίνηση στο χώρο και είναι πολύ περισσότερο περιπετειώδες και συναρπαστικό. Αν δεν έχουμε ταξιδέψει εκεί, σ' αυτό τον μέσα τόπο, όλα ίδια και τα ίδια, που λέει κι ο Παπάζογλου. Αν όμως συνδυαστούν είναι ευλογία (δες τα ταξίδια μεγάλων συγγραφέων πχ Καζαντζάκη, πόσο ουσιαστικά είναι)

Φαίδρα Φις είπε...

εκπληκτικό κείμενο,από τα πολύ αγαπημένα μου.

καλημέρα και καλό ταξίδι

giorgos_st είπε...

Εμένα πάλι μ'αρέσουν τα ταξίδια παρ' όλο που συμβαίνουν όλο και λιγότερο,και τα βιβλία που μιλούν για ταξίδια, όσο για τα ταξίδια στη μέσα μας μεριά μα αυτά είναι τα πιο δύσκολα...εσύ κάνε και λιγο διακοπές στην εκεί που θα πας,το ότι θα μας λείψεις είναι αυτονόητο αλλά να μην το κάνουμε τώρα θέμα...

Λορελάη είπε...

Ηλιογράφε, εσύ ταξιδεύεις συνέχεια... ποικιλοτρόπως...:) φιλιά

Επίκουρε, καταλαβαίνω... αλλά κι εσύ είσαι στ' αλήθεια ένας ταξιδευτής... :):):)

Γυριστρούλα μου, εσύ χαμένη ατλαντίδα;;; Ποτέ!!!!!!
Έχεις δίκιο, όταν συνδυαστούν είναι ευλογία... γιατί αυτό που βλέπουμε είναι αυτό που είμαστε, όπως λέει και ο Πεσσόα. Οπότε το βλέμμα τέτοιων ανθρώπων, πλουτίζει και τους τόπους...

Φαίδρα καλωσόρισες! όπως διαπίστωσα έχουμε πολλές κοινές αγάπες :)
ευχαριστώ, καλημέρα κι από μένα :)

Γιώργο μου, τα ταξίδια είναι ωραία, αν ταυτόχρονα διαθέτεις αυτή την... έσω ελευθερία, που εσύ διαθέτεις... :):):)
για διακοπές δεν το πολυβλέπω, αλλά λίγη ανάσα θάλασσας, όλο και θα την πάρω...
κι εσείς θα μου λείψετε, αλλά "της αγάπης την ουσία / την μετράς στην απουσία" λέει ο Μ. Πασχαλίδης :)))

φιλιά πολλά και να περνάτε όλοι καλά!

Mariela είπε...

Ταξίδι...
Νοητική φυγή και επαναφορά
Τόπος εδώ και τόπος αλλού...
Προορισμός ή προσδιορισμός;
Τι είναι αλήθεια το "ταξίδι";
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Πεσσόα,
"μέσα μας είναι που τα τοπία έχουν τοπίο..."
Αν ζητήσεις από 5 ζωγράφους να ερμηνεύσουν το ίδιο τοπίο, θα έχεις 5 διαφορετικά έργα μεταξύ τους...
Αχ φιλεναδα μου, ξέρεις τι θάθελα τώρα;
Να μπω σ'ένα πλοίο, να ταίσω τους γλάρους, κι όταν φτάσω, όπου φτάσω θέλω μια μακρυα ζεστή νύχτα με πεφτάστερα και μπλουζ!
Μέχρι νάρθει η μέρα γλυκά να χαράξει...
Φιλιά και να περνάς καλά όπου κι αν είσαι!

Φαίδρα Φις είπε...

καλημέρα λορελάη,
γνωρίζω ότι λείπεις και να περνάς όμορφα και να προσέχεις,
αλλά ήθελα πολύ να σ'ευχαριστήσω και από δω,για τα ζεστά λόγια...
αναμφίβολα είμαστε "συγγενείς" και "ετεροθαλείς συνοδοιπόροι".

να είσαι καλά
σε φιλώ

meril είπε...

Λορελάη λείπεις. Μας λείπεις. (Όσο κι αν μ' έναν τρόπο είσαι δω.)
Συμφωνώ με τα της ανάρτησής σου. Το πιο μακρύ το πιο επίπονο το πιο ενδιαφέρον το πιο γοητευτικό είναι το μέσα μας ταξίδι.
Μοναχικό κατά κανόνα. Μα τι πάει να πει; Αν το αρνιέσαι είναι σαν ν' αρνιέσαι τη ζωή κι ας ακούγεται αφοριστικό

gyristroula2 είπε...

Πού είσαι λορελάη; Μας λείπεις! Φτάνει πια...παρα- μορφώθηκες!

Λορελάη είπε...

Φιλαράκια μου γλυκά κι αγαπημένα κι εμένα μου λείψατε!!!
Αν και ήταν δουλειά (μακάρι να... παρα-μορφωνόμουνα εγώ Μεριλάκι, δυστυχώς... παρα-μόρφωνα άλλους... :)))) ε, μην είμαι και αχάριστη, δεν ήταν κι άσχημα... O ήλιος κι η θάλασσα είναι καλύτερο... εργασιακό περιβάλλον από το τσιμέντο και το νέφος...
Σας ευχαριστώ όλους για την τρυφερή σας παρουσία, στην απουσία μου :)