"Ποιητικά μόνον οικεί στ' αλήθεια ο άνθρωπος τη γης ετούτη" Martin Heidegger

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2008

Μονεμβασία, η λατρεμένη



Χμμμμ, άλλη μια περιπλάνηση κι ας λαχανιάσω...


Ωραία! Εδώ έχει σκιά και ίσιωμα! Τι μυστικό να κρύβει η στροφή;...


Να μπώ; Θα με δεχτεί ή θα με διώξει άρον-άρον; Καλά είναι κι εδώ στις πικροδάφνες...



Δεν με πτοούν τ' απόκρημνα. Σκληρό το φως και άτεγκτο. Σκαλί-σκαλί θ' ανέβω. Έλα.



Ή θα φυτρώσω εδώ στην άκρη, στα κρυφά...



Αχ, μπαλκονάκι βλέπει θάλασσα και πειρατές... Κρυφοκοιτάζουν από μέσα, μα δεν θα με μαλώσουν...



Τι μουτρωμένη πόρτα! Κι όλα της τα στολίδια, στράφι. Μα δείχνει ουρανό και με μπερδεύει.


Είναι πανέμορφος, κι ας λές! Έλα εδώ γλυκό μου, να σου δώσω...


Κ άλλα κρυφά περάσματα. Θα πάω. Αν αργήσω, έλα να με βρεις.



Πωπωωωωω! Κοίταξε κάτω! Να πέσω ή να δεθώ; Θα με κρατήσεις;


Φέρε αμέσως το τουφέκι σου! πάω να κάψω λάδι! Αλλά μη μου χαλάσεις το λουλούδι, πρόσεχε!

Εδώ είναι ωραία! Κάτσε που έχει αγνάντιο. Θα έρθουν γλάροι αν σφυρίξω; Έλα, πες μου.



Αχ, έτσι μπλε είναι η φωνή σου. Μη μου μιλάς, σ' ακούω.



Πάω να τους χτυπήσω. Λες να με διώξουν; Ή θα κεράσουνε κρασί;


Θέλεις να μείνουμε εκεί στο βάθος; Να περιμένω κάθε μέρα να περάσεις...


Κοίταξε παίζουν και χορεύουν στα νερά! Μη τα τρομάξεις!



Επιτέλους! καφεδάκι! Τι περιπέτεια κι αυτή! Σου αρέσει η μεταξένια τσάντα που αγόρασα;

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2008

Ιαματικά λουτρά

Τελικά οι λίγες μέρες έγιναν πολλές, αλλά αυτός ο χειμώνας μάζεψε πάνω από το κεφάλι μου πολλά γκρίζα και βρώμικα σύννεφα -το γκρίζο και το βρώμικο βλέπετε αυξήθηκαν επικίνδυνα στις μέρες μας-, που έπρεπε επειγόντως να καθαρίσουν. Αναχώρησα λοιπόν προς αναζήτηση... φωτός, για τα... ιαματικά λουτρά μου. Και φυσικά το βρήκα. Λίγη από την ομορφιά που μού χαρίστηκε κουβάλησα στις βαλίτσες μου για σας.

Κάθε αυγή η... Αυτού Μεγαλειότης με σκουντούσε να ξυπνήσω για να τον... θαυμάσω. Και βέβαια υπάκουα χωρίς καμμία αντίρρηση... (Μετά τις αμοιβαίες καλημέρες, ξανακοιμόμουν φυσικά :))



Κάθε σούρουπο, άλλη ιεροτελεστία... Η μεγάλη Κυρία της νύχτας απαιτούσε την ανάλογη προσήλωση...




Όλη την ημέρα λουζόμουν λαμπρότητα...




ομορφιά...




και ηρεμία...




Έκανα εννοείται και καινούριους φίλους...


(βλέπετε πόσο κοντά μ' αφήνουν να πλησιάσω;!!! τόσες μέρες πια στην ίδια παραλία, κατάλαβαν ότι δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα :)


(ο Τσαχπίνης! Μ' αυτόν παίζαμε μαζί στην αυλή :)))



(δεν είναι κούκλος;!!!!! έχετε δει πιο τρυφερό κι ευγενικό βλέμμα; όχι πείτε μου!!!)



(δροσιές, αγάπες...


...αλλά και κουβεντολόι...:)))


(το αιουροειδές σε όλο του το μεγαλείο...)















(και οι... σταρ! γεννημένες να ποζάρουν!!!!!)





(όσο γι' αυτές τις φατσούλες... ε, τι να πω;;;;; δεν χόρταινα την παρέα τους...)




Αλλά το κυριότερο που αποκόμισα από τις διακοπές μου, σας το άφησα για το τέλος:
Βρήκα τι θα γίνω όταν μεγαλώσω!!!


Χαχαχαχαχαχα


Καλώς σας ξαναβρήκα!!!!!!!