Αααααα! Εδώ είμαι! Και στην εικόνα και στα λόγια!!! Η "μοναδική" αλήθεια μας, 'οταν μιλούμε με τη γλώσσα που μας σαγηνεύει!! Μόνο και μόνο τότε είμαστε εμείς... ανεπανάληπτα εμείς!!!!
Πασχίζουμε να συλλάβουμε το φευγαλέο νόημα της όποιας Αλήθειας και πραγματικότητας σε όλη τη διάρκεια του ταλαίπωρου βίου μας.
Μας αρέσει επίσης να συλλογιζόμαστε πάνω στην ενδεχόμενη μοναδικότητα αυτών των αφηρημένων εννοιών ως ανεξάρτητα της ανθρώπινης οντότητας ιδεώδη.
Δεν ξέρω αν η επιλογή του συγκεκριμένου πίνακα του V. Gogh έγινε εσκεμμένα, αλλά όπως ίσως θα γνωρίζουν ήδη αρκετοί, αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα έργου ενός καλλιτέχνη που πλησίασε μόνο με τις αισθήσεις τού (όσο κανείς άλλος μέχρι σήμερα με εξαίρεση ίσως τον Pollock) τη βαθύτερη ουσία της Φύσης πέρα κάθε φαινομενολογία και φενακισμό.
Οι δίνες του πίνακα ακολουθούν με _εξαιρετική_ ακρίβεια τη λεγόμενη κλίμακα του Kolmogorov στη δυναμική και μηχανική των ρευστών.
Απίστευτη η δύναμη της Τέχνης, ναι;
Βρήκα αυτά για όποιον ενδιαφέρεται: http://arxiv.org/abs/physics/0606246 http://stefosis.blogspot.com/2006/07/van-gogh.html
Μαριέλα μου, ήμουν σίγουρη ότι αυτή η φράση -και το έργο- θα σε εξέφραζε απόλυτα :)
Ανώνυμε, ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρουσία σου και το σχόλιό σου. Ο Βαν Γκογκ είναι πολύ αγαπημένος μου -ίσως ο πιο αγαπημένος μου- ζωγράφος, αλλά δεν είχα ιδέα για το ότι οι δίνες της έναστρης νύχτας σχετίζονταν με την υδροδυναμική! έχω ωστόσο έντονη την αίσθηση -το έχω αναφέρει και αλλού- ότι η σύγχρονη Επιστήμη πλησιάζει, όχι συνειδητά ακόμη, την Τέχνη. Πράγματα που κάποτε "καταλογίζονταν" μόνο στην καλλιτεχνική έμπνευση, τώρα αρχίζουν να γίνονται επιστημονικά δεδομένα, ζητούμενα ή παραδείγματα. Ίσως πηγαίνουμε, με έναν τρόπο σπειροειδή, πάλι προς μια ολιστική προσέγγιση της γνώσης, αντίστοιχο, αλλά όχι ίδιο με αυτόν της Αναγέννησης, μετά τον εκτεταμένη εξειδίκευση στην οποία οδήγησε η επιστημονική επανάσταση. Σ' αυτήν την κατεύθυνση πιστεύω ότι η Τέχνη έχει ήδη κατά το παρελθόν, αλλά και στο μέλλον να προσφέρει πολλά. Ούτως ή άλλως θεωρώ όχι μόνο ότι η δύναμη της Τέχνη είναι μεγάλη, αλλά ότι η Τέχνη είναι ΓΝΩΣΗ. Χαίρομαι λοιπόν ιδιαίτερα για την οπτική που συνεισέφερες, και για τις πληροφορίες.
Ηλιογράφε μου, τι θαυμάσια φράση!!! Ευχαριστώ!
Θερσίτη μου, μιλάς σε κάποια που ποτέ δεν έπαψε να αντιμάχεται την αλλοτρίωση. (το ευτυχώς ή δυστυχώς δεν θα το μάθω ποτέ...) "Μίλα κατά την τρέλα που σε σαγηνεύει" κι εγώ μαζί σου! -το ξέρεις ήδη νομίζω... :)
Λορελάη, ας απαντήσω κι εγώ συνολικά τώρα, αφού στο προηγούμενο το...αντιπαρήλθα. Ναι, η φθορά, η ανυπαρξία, ο θάνατος η μόνη αλήθεια κι όλα τα άλλα παρήγοροι μύθοι, η τέχνη, ο έρωτας (ο καθείς και οι μύθοι του)... Η μέθη δηλ η διάλυση των αντιστάσεων, η πτώση των τειχών μιας ψευδεπίγραφης ασφάλειας, κι όχι μόνο, την ίδια δουλειά κάνουν η αρρώστια, η απώλεια αγαπημένων με όποιο τρόπο, η απώλεια του εαυτού (αλλοτρίωση), μας φέρνουν σε επαφή τετ α τετ με το τέρας. Αααα! Να πα' να....το τέρας! Εγώ δεν υπογράφω! Είμαστε αθάνατοι, αιώνια υγιείς, αιώνια ερωτευμένοι, αιώνια ερωτεύσιμοι και γεμάτοι από την ομορφιά των πινάκων, των βιβλίων, της μουσικής, της ποίησης, της φύσης, και... μην τολμήσει κανείς να με ξυπνήσει!
Τώρα είδα την ερώτηση. Δεν υπογράφω τα...αυτονόητα. Όλα όσα συμβαίνουν ερήμην μας, τη φθορά, το θάνατο, την αρρώστια...Με ρώτησε κανείς αν μου αρέσουν; Ας συμβούν λοιπόν χωρίς τη δική μου συναίνεση τουλάχιστον. Χαχαχαχαχα! Μην κουνάς το κεφάλι, σε βλέπω!
.jpg)
(Βαν Γκογκ, έναστρη νύχτα)
9 σχόλια:
Αααααα! Εδώ είμαι! Και στην εικόνα και στα λόγια!!!
Η "μοναδική" αλήθεια μας, 'οταν μιλούμε με τη γλώσσα που μας σαγηνεύει!! Μόνο και μόνο τότε είμαστε εμείς... ανεπανάληπτα εμείς!!!!
Αγαπητή Λορελάη,
Πασχίζουμε να συλλάβουμε το φευγαλέο νόημα της όποιας Αλήθειας και πραγματικότητας σε όλη τη διάρκεια του ταλαίπωρου βίου μας.
Μας αρέσει επίσης να συλλογιζόμαστε πάνω στην ενδεχόμενη μοναδικότητα αυτών των αφηρημένων εννοιών ως ανεξάρτητα της ανθρώπινης οντότητας ιδεώδη.
Δεν ξέρω αν η επιλογή του συγκεκριμένου πίνακα του V. Gogh έγινε εσκεμμένα, αλλά όπως ίσως θα γνωρίζουν ήδη αρκετοί, αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα έργου ενός καλλιτέχνη που πλησίασε μόνο με τις αισθήσεις τού (όσο κανείς άλλος μέχρι σήμερα με εξαίρεση ίσως τον Pollock) τη βαθύτερη ουσία της Φύσης πέρα κάθε φαινομενολογία και φενακισμό.
Οι δίνες του πίνακα ακολουθούν με _εξαιρετική_ ακρίβεια τη λεγόμενη κλίμακα του Kolmogorov στη δυναμική και μηχανική των ρευστών.
Απίστευτη η δύναμη της Τέχνης, ναι;
Βρήκα αυτά για όποιον ενδιαφέρεται:
http://arxiv.org/abs/physics/0606246
http://stefosis.blogspot.com/2006/07/van-gogh.html
Φιλικά
"ακούω τα αγαπημένα τζιτζίκια του Σωκράτη να τραγουδούν στα αρχαία Ελληνικά"
Βαν Γκόγκ
(γράμματα στον αδερφό του)
Το ζήτημα ξέρεις, λορελάη, ποιο είναι; Αφήνεις τους άλλους να διαφεντεύουν τον κόσμο με την αλλοτρίωση κορώνα στο κεφάλι τους; Ή τους αντιμάχεσαι;
Μαριέλα μου, ήμουν σίγουρη ότι αυτή η φράση -και το έργο- θα σε εξέφραζε απόλυτα :)
Ανώνυμε, ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρουσία σου και το σχόλιό σου.
Ο Βαν Γκογκ είναι πολύ αγαπημένος μου -ίσως ο πιο αγαπημένος μου- ζωγράφος, αλλά δεν είχα ιδέα για το ότι οι δίνες της έναστρης νύχτας σχετίζονταν με την υδροδυναμική! έχω ωστόσο έντονη την αίσθηση -το έχω αναφέρει και αλλού- ότι η σύγχρονη Επιστήμη πλησιάζει, όχι συνειδητά ακόμη, την Τέχνη. Πράγματα που κάποτε "καταλογίζονταν" μόνο στην καλλιτεχνική έμπνευση, τώρα αρχίζουν να γίνονται επιστημονικά δεδομένα, ζητούμενα ή παραδείγματα. Ίσως πηγαίνουμε, με έναν τρόπο σπειροειδή, πάλι προς μια ολιστική προσέγγιση της γνώσης, αντίστοιχο, αλλά όχι ίδιο με αυτόν της Αναγέννησης, μετά τον εκτεταμένη εξειδίκευση στην οποία οδήγησε η επιστημονική επανάσταση. Σ' αυτήν την κατεύθυνση πιστεύω ότι η Τέχνη έχει ήδη κατά το παρελθόν, αλλά και στο μέλλον να προσφέρει πολλά. Ούτως ή άλλως θεωρώ όχι μόνο ότι η δύναμη της Τέχνη είναι μεγάλη, αλλά ότι η Τέχνη είναι ΓΝΩΣΗ. Χαίρομαι λοιπόν ιδιαίτερα για την οπτική που συνεισέφερες, και για τις πληροφορίες.
Ηλιογράφε μου, τι θαυμάσια φράση!!! Ευχαριστώ!
Θερσίτη μου, μιλάς σε κάποια που ποτέ δεν έπαψε να αντιμάχεται την αλλοτρίωση. (το ευτυχώς ή δυστυχώς δεν θα το μάθω ποτέ...)
"Μίλα κατά την τρέλα που σε σαγηνεύει" κι εγώ μαζί σου! -το ξέρεις ήδη νομίζω... :)
Βρε παιδιά το βαρύνατε πολύ!!!Δεν είναι απαραίτητο να λέμε τα πράγματα τόσο πολύ με τ' όνομα τους, μεταξύ μας τουλαχιστον...
Λορελάη, ας απαντήσω κι εγώ συνολικά τώρα, αφού στο προηγούμενο το...αντιπαρήλθα.
Ναι, η φθορά, η ανυπαρξία, ο θάνατος η μόνη αλήθεια κι όλα τα άλλα παρήγοροι μύθοι, η τέχνη, ο έρωτας (ο καθείς και οι μύθοι του)...
Η μέθη δηλ η διάλυση των αντιστάσεων, η πτώση των τειχών μιας ψευδεπίγραφης ασφάλειας, κι όχι μόνο, την ίδια δουλειά κάνουν η αρρώστια, η απώλεια αγαπημένων με όποιο τρόπο, η απώλεια του εαυτού (αλλοτρίωση), μας φέρνουν σε επαφή τετ α τετ με το τέρας.
Αααα! Να πα' να....το τέρας!
Εγώ δεν υπογράφω!
Είμαστε αθάνατοι, αιώνια υγιείς, αιώνια ερωτευμένοι, αιώνια ερωτεύσιμοι και γεμάτοι από την ομορφιά των πινάκων, των βιβλίων, της μουσικής, της ποίησης, της φύσης, και... μην τολμήσει κανείς να με ξυπνήσει!
Γιώργο μου πού είναι το βάρος; Στις δίνες, την τρέλα ή την σαγήνη;;;...
Γυριστρούλα μου, δεν κατάλαβα σε τι δεν υπογράφεις (συμπάθα με, είμαι και παραπάνω από κουρασμένη...) Πάντως ΝΑΙ ΣΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΜΑΣ!!!
Τώρα είδα την ερώτηση. Δεν υπογράφω τα...αυτονόητα. Όλα όσα συμβαίνουν ερήμην μας, τη φθορά, το θάνατο, την αρρώστια...Με ρώτησε κανείς αν μου αρέσουν; Ας συμβούν λοιπόν χωρίς τη δική μου συναίνεση τουλάχιστον. Χαχαχαχαχα! Μην κουνάς το κεφάλι, σε βλέπω!
Δημοσίευση σχολίου