"Ποιητικά μόνον οικεί στ' αλήθεια ο άνθρωπος τη γης ετούτη" Martin Heidegger

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009

Αιών παις εστι παίζων, πεσσεύων...

χαρισμένο
στους σαββατογεννημένους στο κόκκινο
που όμορφα μάταια καίγονται...




Άνθρωποι της πληγής
Σαββατογεννημένοι στο κόκκινο
Ρίχνουν τα μάτια τους ζαριά
Να κυλιστούν στο χάος

Από παιχνίδια έγιναν οι μέρες
Πεσσούς και σβούρες
Πάρτα όλα – βάλτα όλα
Ποτέ κανείς δεν κέρδισε


Κι εσύ
Μήτε παιδί μήτε αιώνας



"Δέντρα θαλάσσης ανεπλέκονταν...", σκηνή 1η

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

τα λόγια σου είναι σαν τα πυκνά φύκια της θάλασσας των Σαργασσών, που παγιδεύουν όσους ανέμελα ταξιδεύουν στον (ρηχό) Ατλαντικό του σύγχρονου lifestyle


αφήνω τους πεσσούς, τις σβούρες και παίζω φεύγα :)

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Λορελάη...

κι εγώ που τυχαίνει να είμαι σαββατογεννημένη και κόκκινη;...(Αλήθεια!)
Νιώθω το χάος
και σπαράζω
ένα γερασμένο παιδί
είμαι πάντα
Δε φοβάμαι την άβυσσο
την παίζω στα ζάρια,
δίχως να με νοιάζει
αν θα κερδίσω
Θέλω μόνο να στείλω
κομμάτι της ψυχής μου
στις ψυχές των ανθρώπων...
Να μην κρυώνουν μόνοι
τις νύχτες...

Καλημέρα φίλη!

meril είπε...

"μήτε παιδί μήτε αιώνας"

Τι να πω.....
Μια ζωή να παραδέρνεις

Θερσίτης είπε...

κι εγώ ως σαββατογεννημένος συμπάσχω και συνοδοιπορώ απολαμβάνοντας τους στίχους σου, φιλαράκι.

gyristroula2 είπε...

Άρχισα καλά τη μέρα μου πάλι. Βγήκαν οι πεσσοί από το σεντούκι. Καλές ζαριές, φίλη...

Λορελάη είπε...

Ηλιογράφε μου, τι να πω...
ευχαριστώ θερμά!

Αυτά τα κομμάτια ψυχής Λίτσα μου, προσπαθούμε όλοι ν' ανταλλάξουμε, και ίσως ίσως να.. συναρμολογήσουμε μ' έναν λυτρωτικό τρόπο...
καλημέρα και σ' εσένα κόκκινη!

Μέριλ μου, ακριβώς όπως το λες... σ' ευχαριστώ καλή μου :)

Θερσίτη μου, ξέρω.. ξέρω... είσαι κι εσύ ένας από μας, τους "σαββατογεννημένους"...
Καλό κουράγιο συνοδοιπόρε :)

Ναι, Γυριστρούλα μου, "παιδός η βασιλίη", ας παίξουμε λοιπόν! Κι ό,τι βγει.
εξάρες σου εύχομαι :)
φιλιά

Mariela είπε...

Μόνο το "παιχνίδι" ίσως μπορεί να μας σώσει....!
Σου εύχομαι μόνο και πάντα εξάρες!
Πολλά πολλά φιλιά και αγάπη...

Λορελάη είπε...

Ευχαριστώ Μαριέλα μου.
Επίσης! επίσης!
καλή χρονιά και από εδώ :)

giorgos_st είπε...

Ολισθαίνεις επικύνδυνα Λορελάη...τη μιά παίζεις με τις φωτιά την αλλή πεσσούς, άσε αυτά τα παγανιστικά για τα Σαββατογεννετούρια.... έχω μπερδευτεί....Καλημέρα και καλή βδομάδα.

Λορελάη είπε...

Ε, τι περιμένεις από μια... "σαββατογεννημένη στο κόκκινο";;; Μπερδέματα! :)))
φιλιά και μια... φωτισμένη βδομάδα!

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Τι απότα δυο να κρατήσω
παιδί ή αιώνας
που και τα δυο με κυριεύουν
με κρατούν σε μετάληψη
Σαββατογεννημένη
ευχή ή κατάρα
δοσμένη από μοίρα αδιάφορη
τόλμησα στη ζωή
το άβατο να διαβώ
για να βρεθώ στο χάος
ενός κόσμου αλλόκοτου
μήτε ψέμμα μήτε αλήθεια
δεν χώραγε στην πλάνη
που άλλοι στήσαν για χάρη μου.
Καλημέρα.

Λορελάη είπε...

Σοφία μου, τα αδιέξοδα πυκνώνουν όταν διαβαίνεις το άβατο...
Καλωσόρισες :)

Ανώνυμος είπε...

Αν και συχνά εκεί που ρίχνω τις ματιές μου φέρνω ασόδυο, στο συγκεκριμένω ποίημα έφερα εξάρες.
Καταπληκτικό.

Γεφυριστές είπε...

Αγγέλα μου,
άλλη μια σαββατογεννημένη στο κόκκινο, από κόκκινους και κόκκινη.. τόσο κόκκινο μα την αλήθεια (πλην της ΑΕΚ ασφαλώς). Τις λέξεις τις έβαλες σε πλήρη αρμονία, και με πολλή φειδώ, αναμενομένα από σένα. Θαθελα να τους διάβαζε τους στίχους αυτούς ο Μπασάμ που με έμαθε να ρίχνω τα ζάρια αυξάνοντας τις πιθανότητες να φέρω εξάρες. Παλαιστινιακό παιχνίδι, βλέπεις, το τάβλι και ο λαός αυτός ξέρει καλά τι σημαίνει στρίμωγμα στην πάνω αριστερή γωνία, δυστυχώς.
Σε ευχαριστώ πολύ για όσα διάβασα και σε φιλώ.

Λορελάη είπε...

Σολωμάντζαρε, ευχαριστώ, ευχαριστώ πολύ.
Εύχομαι πάντα εξάρες :)

Φοβάμαι, πως ο Θεός άλλη μια φορά παίζει ζάρια Αλέκα μου, κι όχι τάβλι...
σ' ευχαριστώ :)

Φαίδρα Φις είπε...

τι όμορφη Ποίηση Αγγελάκι μου
τι να συμπληρώσει κανείς σ'αυτά τα λόγια
της περίσκεψης και του βαθέος αισθήματος?

έτσι αυθόρμητα μου ήρθαν στο νου κάποιοι στίχοι της Λείας Χατζοπούλου-Καραβία,από ένα ποίημά της που αγαπώ ιδιαίτερα

λένε...
"μα εγώ σε τούτη εδώ την όχθη
έχω μπροστά μου έργο κοπιώδες ευλαβικό
σωρεύω ξύλα για νεκρική πυρά μεγάλη
γεμίζω δακρυδόχους
χοές ετοιμάζω από τις φλέβες μου-
καταλαβαίνεις πως μπορεί ν'αργήσω
είναι θέμα ροής και πήξης
θέμα τιμής προς το νεκρό μου
να μην αφήσω το έργο τούτο ημιτελές"

σε φιλώ
σου στέλνω όλη μου τη σκέψη

εύχομαι μια καλή χρονιά
δύσκολα μου βγαίνουν άλλες ευχές
μοιάζει ευτελής πολυτέλεια η πληθωρικότητα αυτές τις στιγμές...

Λορελάη είπε...

Φαίδρα μου σ' ευχαριστώ πολύ για όλα. Για τα λόγια τα τιμητικά, για τους πολύ ωραίους στίχους -που δεν ξέρω με ποιον υπόγειο τρόπο συναντήθηκαν με τους δικούς μου, αλλά κι εγώ νιώθω να συναντιούνται-, για τις ευχές και την αγάπη.
φιλιά και καλή χρονιά κι από μένα :)