Ζούμε στον αστερισμό της παρακμής τα φεγγάρια ψεύτικα αντιφεγγίζουν σε παγωμένα βλέμματα κι ανίερους κανόνες ο ήλιος δεν ζεσταίνει την ανάσα των δέντρων μονάχα κρύβεται πίσω από μαύρους καπνούς και λόγια υποκρισίας Το σκοτάδι κρύβει το χαμόγελο αφήνει μια χαρακιά βαθιά στα μικρά όνειρα μας κι' εμείς μέσα σε αδιέξοδες διαδρομές αναζητούμε το φως της ανατολής ή έστω το φως μιας φλόγας από ένα κερί
Ξωτικό ευχαριστώ πάρα πολύ για την παραπομπή! Δείτε όλοι αυτό το άλμπουμ για τα γεγονότα του Δεκέμβρη (είναι σε δωρεάν ψηφιακή έκδοση στην διεύθυνση που δίνει το Ξωτικό). Αξίζει τον κόπο. Εγώ εντυπωσιάστηκα. Σκέφητκα να σταχυολογήσω μερικά συνθήματα ή φράσεις, και να τα μεταφέρω εδώ, αλλά εκτός του ότι ήταν πάρα πολλά, χάνεται έτσι και το κλίμα αυτής της εξέγερσης που αποτυπώνεται εξαιρετικά σ' αυτή τη δουλειά. Παρά την υπερβολή -που είναι λογικά συνυφασμένη με μια τέτοιας έντασης έκρηξη- είναι εντυπωσιακός ο τρόπος σκέψης των νέων παιδιών, που συχνά χτυπάει στο κέντρο της σημερινής κοινωνικής παθογένειας, η έντονη ποιητικότητα, η ψηλή αισθητική, η φαντασία, η ευφυία, το πάθος, η ζωντάνια! Συγκινήθηκα! Γιατί αυτά τα σημερινά νέα παιδιά με κάνουν να πιστεύω ότι στην ερώτηση που τα ίδια έθεσαν, θα μπορέσουν, τα ίδια πάλι, να δώσουν απαντήσεις. Τα λατρεύω!
8 σχόλια:
Και ποιος την άκουσε;
(αντερώτηση)
Έτσι είναι..
μια ερώτηση που η κάθε λέξη της, γραφόταν σιγά σιγά εδώ και πολλά χρόνια......
http://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-4987-0
γιατί η μνήμη είναι πολύτιμη.
(στην τελευταία σελίδα
αυτό που ανήρτησες)
Ζούμε στον αστερισμό
της παρακμής
τα φεγγάρια ψεύτικα
αντιφεγγίζουν
σε παγωμένα βλέμματα
κι ανίερους κανόνες
ο ήλιος δεν ζεσταίνει
την ανάσα των δέντρων
μονάχα κρύβεται
πίσω από μαύρους καπνούς
και λόγια υποκρισίας
Το σκοτάδι
κρύβει το χαμόγελο
αφήνει μια χαρακιά βαθιά
στα μικρά όνειρα μας
κι' εμείς
μέσα σε αδιέξοδες διαδρομές
αναζητούμε το φως της ανατολής
ή έστω το φως μιας φλόγας
από ένα κερί
Ανδρέας Κ.
Ξωτικό ευχαριστώ πάρα πολύ για την παραπομπή!
Δείτε όλοι αυτό το άλμπουμ για τα γεγονότα του Δεκέμβρη (είναι σε δωρεάν ψηφιακή έκδοση στην διεύθυνση που δίνει το Ξωτικό). Αξίζει τον κόπο. Εγώ εντυπωσιάστηκα. Σκέφητκα να σταχυολογήσω μερικά συνθήματα ή φράσεις, και να τα μεταφέρω εδώ, αλλά εκτός του ότι ήταν πάρα πολλά, χάνεται έτσι και το κλίμα αυτής της εξέγερσης που αποτυπώνεται εξαιρετικά σ' αυτή τη δουλειά. Παρά την υπερβολή -που είναι λογικά συνυφασμένη με μια τέτοιας έντασης έκρηξη- είναι εντυπωσιακός ο τρόπος σκέψης των νέων παιδιών, που συχνά χτυπάει στο κέντρο της σημερινής κοινωνικής παθογένειας, η έντονη ποιητικότητα, η ψηλή αισθητική, η φαντασία, η ευφυία, το πάθος, η ζωντάνια!
Συγκινήθηκα! Γιατί αυτά τα σημερινά νέα παιδιά με κάνουν να πιστεύω ότι στην ερώτηση που τα ίδια έθεσαν, θα μπορέσουν, τα ίδια πάλι, να δώσουν απαντήσεις.
Τα λατρεύω!
Ευχαριστώ όλόύς για τη συμμετοχή :)
Την απάντηση τη δίνουν πάντα μόνο τα παιδιά (&οι φοιτητές). Κι εμείς μπορούσαμε -όταν ήμασταν παιδιά.
...
ξ.
ευτυχώς που τα παιδιά μας ξέρουν να θέτουν ερωτήσεις...
καλημέρα σου
Δημοσίευση σχολίου