"Ποιητικά μόνον οικεί στ' αλήθεια ο άνθρωπος τη γης ετούτη" Martin Heidegger

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009


8 σχόλια:

meril είπε...

Και ποιος την άκουσε;
(αντερώτηση)

Roadartist είπε...

Έτσι είναι..

Ανώνυμος είπε...

μια ερώτηση που η κάθε λέξη της, γραφόταν σιγά σιγά εδώ και πολλά χρόνια......

ξωτικό είπε...

http://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-4987-0

γιατί η μνήμη είναι πολύτιμη.

(στην τελευταία σελίδα
αυτό που ανήρτησες)

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Ζούμε στον αστερισμό
της παρακμής
τα φεγγάρια ψεύτικα
αντιφεγγίζουν
σε παγωμένα βλέμματα
κι ανίερους κανόνες
ο ήλιος δεν ζεσταίνει
την ανάσα των δέντρων
μονάχα κρύβεται
πίσω από μαύρους καπνούς
και λόγια υποκρισίας
Το σκοτάδι
κρύβει το χαμόγελο
αφήνει μια χαρακιά βαθιά
στα μικρά όνειρα μας
κι' εμείς
μέσα σε αδιέξοδες διαδρομές
αναζητούμε το φως της ανατολής
ή έστω το φως μιας φλόγας
από ένα κερί

Ανδρέας Κ.

Λορελάη είπε...

Ξωτικό ευχαριστώ πάρα πολύ για την παραπομπή!
Δείτε όλοι αυτό το άλμπουμ για τα γεγονότα του Δεκέμβρη (είναι σε δωρεάν ψηφιακή έκδοση στην διεύθυνση που δίνει το Ξωτικό). Αξίζει τον κόπο. Εγώ εντυπωσιάστηκα. Σκέφητκα να σταχυολογήσω μερικά συνθήματα ή φράσεις, και να τα μεταφέρω εδώ, αλλά εκτός του ότι ήταν πάρα πολλά, χάνεται έτσι και το κλίμα αυτής της εξέγερσης που αποτυπώνεται εξαιρετικά σ' αυτή τη δουλειά. Παρά την υπερβολή -που είναι λογικά συνυφασμένη με μια τέτοιας έντασης έκρηξη- είναι εντυπωσιακός ο τρόπος σκέψης των νέων παιδιών, που συχνά χτυπάει στο κέντρο της σημερινής κοινωνικής παθογένειας, η έντονη ποιητικότητα, η ψηλή αισθητική, η φαντασία, η ευφυία, το πάθος, η ζωντάνια!
Συγκινήθηκα! Γιατί αυτά τα σημερινά νέα παιδιά με κάνουν να πιστεύω ότι στην ερώτηση που τα ίδια έθεσαν, θα μπορέσουν, τα ίδια πάλι, να δώσουν απαντήσεις.
Τα λατρεύω!

Ευχαριστώ όλόύς για τη συμμετοχή :)

ξι είπε...

Την απάντηση τη δίνουν πάντα μόνο τα παιδιά (&οι φοιτητές). Κι εμείς μπορούσαμε -όταν ήμασταν παιδιά.
...
ξ.

logia είπε...

ευτυχώς που τα παιδιά μας ξέρουν να θέτουν ερωτήσεις...
καλημέρα σου