"Ποιητικά μόνον οικεί στ' αλήθεια ο άνθρωπος τη γης ετούτη" Martin Heidegger

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Dragoste σε κόκκινο κομμένο.

(Karol Marine)

Στη Βιολέτα

Είδες λοιπόν πώς έγινε; Εκεί, στις άγριες βαλανιδιές, που αδημονούσες πώς και πώς να σκαρφαλώσεις, άρχισαν όλα. Εκεί ακόνισες τα δοντάκια σου –ένας λυπημένος σκίουρος με την ουρά κάτω απ’ τα σκέλια- γιατί το γάλα λιγοστό. Τον θυμάσαι δεν τον θυμάσαι το μαστό της μάννας σου καθώς άστραφτε, και τέτοιο λευκό δεν ξαναβρήκες. Ήταν όμως η σκυφτή αγάπη της γιαγιάς σου που σου έμαθε την καμπύλη. Κι η πλεξούδα σου κρατάει ακόμη μνήμη. Βλέπω τα κλαδιά και τα τρεχάματα πλεγμένα σφιχτά να μην τα χάσεις, καθώς τινάζεις ατίθασα το κεφάλι. Σαν το πουλάρι δεμένο απ’ το σχοινί, που είχατε στην αυλή. Πόσες φορές βρέθηκες στη θέση του. Μετά. Πρώτα στο ίδρυμα, που ήταν έξω ο ουρανός, και μέσα το σκάψιμο. Κι αν δεν σήκωνες το κεφάλι να κοιτάξεις έστω, ήταν γιατί είχες μάθει την καμπύλη της προσήλωσης στο κρυφό κόκκινο. Από τότε. Που διδάχτηκες το μανιχαϊσμό και το ζάρι (μαύρο – κόκκινο) από πρώτο χέρι. Έπειτα παντρεύτηκες. Με τις ευλογίες του Τσαουσέσκου και τη φτώχια προσκέφαλο. Έκανες το παιδί σου, και ήρθε η ώρα να διπλωθείς στον κύκλο σου. Έκοψες με τα δόντια τον ομφάλιο λώρο του, όπως είχες κόψει τότε τον δικό σου. Γιατί η ζωή πρέπει να ζήσει. Δυο πόνοι. Δυο δαγκωνιές η μια πάνω στην άλλη. Σε οδήγησαν στο κέντρο του αίματος. Το είδες ν’ αναβλύζει καυτό απ’ την κοιλιά σου. Έκτοτε όλα ήταν δυνατά. Είχαν το πλάτος των χεριών σου. Η ξενιτιά, η μοναξιά, ο επιούσιος. Σημαία πάντα στο κατάρτι τα ολόμαυρα μαλλιά σου. Πλεγμένα ή ξέπλεκα ανάλογα τον άνεμο. Μα εκείνο το σκοινί παραφυλάει. Κρέμεται απ’ το πόδι σου κομμένο. Kαι σκάλωσε σ’ αυτόν τον ξένο άντρα. Απ’ την Περσία μαγικό χαλί ονειρεύτηκες μια νύχτα τον πατέρα σου, που κάθε χρόνο ξεχνάει τα γενέθλιά σου. Κι ανέβηκες στο παραμύθι. Δεμένη πάλι τώρα από το πόδι στριφογυρίζεις στη μικρή αυλή κλωτσώντας, κι η χαίτη σου αστράφτει μαύρο. Το ξέρω. Πάλι με δαγκωνιές θα κόψεις το σχοινί. Πάλι θα βουτηχτείς στο κόκκινο. Μα τούτη τη φορά δεν θα πονέσεις. Γιατί έχεις δέσει κάβο το γέλιο της κορούλας σου, που τη φωνάζεις με πείσμα Εσμεράλδα, για ν’ ακούει αγάπη (ή πιο ψιθυριστά στον ύπνο: dragoste).

15 σχόλια:

ξι είπε...

Εντάξει... δεν ξέρω πια τι άλλο μπορώ να πω για τη γραφή σου.
Γι' αυτό προτιμώ να μην πω τίποτα. Θα είναι πολύ λίγο και μικρό.
Και η φωτό πολύ όμορφη. Απίστευτα χρώματα.
Ας ευχηθώ, λοιπόν, Καλά Χριστούγεννα και Καλή Πρωτοχρονιά!
ξ.

Λορελάη είπε...

Ξενιάδα μου, ευχαριστώ πολύ!
Καλά Χριστούγεννα με αγάπη :)

meril είπε...

Οι ψηφίδες είναι εκεί για όλους
η σύνθεση της εικόνας όμως έχει να κάνει με τον τεχνίτη που καταπιάνεται μαζί τους
Καλή μου, δεν θα πω τίποτα
τα πες όλα με τον τρόπο σου
με το χνάρι σου που σημαδεύει το κόκκινο

Φιλιά και.... dragoste

Ανώνυμος είπε...

καλά Χριστούγεννα Αγγέλα!

"Βιολέτες για μια εποχή" όπως θα΄λεγε και ο Λειβαδίτης

Λορελάη είπε...

Μέριλ μου, ΑΓΑΠΗ! σε όλον τον κόσμο, σε όλες τις γλώσσες.
Νάσαι καλά καλή μου. Χρόνια πολλά και καλή ξεκούραση.
σε φιλώ :)

Ηλιογράφε μου, χρόνια πολλά! Με υγεία και αγάπη.
φιλιά και να περνάς καλά :)

Anwtatos είπε...

Αρκετά γράψαμε μπουρδίτσες
τυλιγμένοι σε κόκκινα κασκόλ
με στήριγμά μας τον εσπρέσο φρέντο.

Ήρθε η ώρα
ίσως αλλάξουμε τους μέντορες μας
που απηύδησαν από τις ψείρες στα μπατζάκια τους
και την ακλόνητη μας πίστη στον ελληνικό καφέ, το χοροθέατρο και την περιβαλλοντική συνείδηση

Θεός φυλάξοι, αν αυτοί επέλεγαν
άλλα μειράκια, αγνότερα,πιο δεκτικά

θα μαραινόταν κι άλλο η ζωή μας

giorgos_st είπε...

Τώρα το διάβασα ζηλεύω τέτοια στοχευμένη και με αγάπη αφιέρωση, τελικά η έμπνευση είναι δίπλα μας μερικές φορές!!! Φιλιά, ευχές και αγκαλιές.

Λορελάη είπε...

Promang, δυστυχώς αδυνατώ να βγάλω οποιοδήποτε νόημα από το σχόλιό σας!!!;;;;;.....
Να σας ευχηθώ λοιπόν -μέρες που είναι- καλή Υγεία! (σωματική, πνευματική, ψυχική, οικογενειακή, ατομική κλπ.)

Γιώργο μου, η έμπνευση μάλλον είναι πάντα δίπλα μας... :)
πολλά πολλά φιλιά κι ευχές και από μένα!

Anwtatos είπε...

Κυρία μου,
σας ευχαριστώ διά τας ευχάς.Αν και, τελείως μεταξύ μας, βρίσκω την ειρωνεία σας λίγο κοινότοπη.
Το σχόλιο μου θα το αποκρυπτογραφήσετε, αν προσπαθήσετε λίγο. Νομίζω,μιλά για μέντορες με ψείρες και μαθητευόμενους μάγους με ευαισθησίες.
Νομίζω ότι θα τα ξαναπούμε.

Λορελάη είπε...

Κύριέ μου, συνεχίζω να μην καταλαβαίνω σε ποιους μέντορες και ποιους μαθητευόμενους μάγους αναφέρεστε. Όταν αποφασίσετε να μιλήσετε ευθέως, θα σας απαντήσω το ίδιο.
Μέχρι τότε και χωρίς ίχνος ειρωνείας, σας εύχομαι και πάλι
Περαστικά!

Anwtatos είπε...

Κυρία,
θα μπορούσαμε να κάνουμε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση εμείς οι δύο.Τι θα αφορούσε; Το επίπεδο της νεοελληνικής ποίησης τις τελευταίες δεκαετίες,τους αυτοκληθέντες ποιητές,τις δημόσιες σχέσεις τους και όλα αυτά σε συνάρτηση με το επίπεδο της ποίησης στην Ευρώπη και σε άλλες χώρες.
Ίσως να μπορούσαμε να κάνουμε μια τέτοια συζήτηση χρησιμοποιώντας κριτικό πνεύμα, πέρα από τα τυπικά "τι ωραία ποιηματάκια γράφεις, φίλε/φίλη μου" κλπ κλπ.
Κι εδώ βάζω μια υπόθεση εργασίας:
το αρχικό μου σχόλιο,αν το παρατηρήσατε, έχει μέτρο.Αυτό σημαίνει ότι είναι ποίημα; Κι αν όχι, γιατί;
Αλλά μια τέτοια συζήτηση θέλει κριτικό πνεύμα και σχετική ταπεινότητα.
Χρόνια σας πολλά και...όπως βλέπετε, δεν απαντώ εύκολα σε ειρωνείες..

Λορελάη είπε...

ProMang, συζητήσεις για όλ' αυτά που λες έχουν γίνει πολλές και πολύ ουσιαστικές σ' αυτό το μπλογκ με άλλους συνομιλητές.
Ένας τέτοιος διάλογος όμως προϋποθέτει κοσμιότητα, επιχειρήματα, και ειλικρινή πρόθεση εποικοδομητικής ανταλλαγής απόψεων, και όχι παράθεση ασυναρτησιών περί κασκόλ, ψειρών και καφέδων φρέντο, ή αόριστων κακοήθων υπαινιγμών περί μεντόρων που δεν έχουν καμιά σχέση με αυτό το μπλογκ και εμένα, και τους οποίους βεβαίως απέφυγες να κατονομάσεις όταν ευθέως προκλήθηκες.
Άλλωστε αν θέλεις να προκαλέσεις τέτοιες συζητήσεις, δεν έχεις παρά να αναρτήσεις τον προβληματισμό σου στο μπλογκ σου, και να δεχτείς τον σχολιασμό των επισκεπτών σου, κάτι που όπως διαπιστώνω αποφεύγεις συστηματικά, αφού διατηρείς ένα μπλογκ δύο μήνες τώρα με μία και μόνο(!) ανάρτηση, προφανώς προσχηματικά, για να παρασιτείς στα διάφορα μπλογκς όπως το δικό μου, του Θερσίτη, της Γυριστρουλας και δεν ξέρω ποιου άλλου, που προσπαθούμε, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας ο καθένας, να αρθρώσουμε ένανλόγο και κάποιο προβληματισμό σχετικά με τα όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Αυτό το μπλογκ είτε σου αρέσει είτε όχι, είτε συμφωνέις είτε διαφωνείς, διαθέτει και κριτικό πνεύμα και ταπεινότητα, αλλά επιπλέον υπερασπίζεται αδιάλακτα το επίπεδό του, επειδή θεωρεί ότι ο πολιτισμός υπάρχει ή δεν υπάρχει κατ' αρχήν στη συμπεριφορά των ανθρώπων. Γι' αυτό το δικό σου είδος "συνομιλητή" δεν έχει καμία θέση εδώ. Επειδή λοιπόν, όπως σου έχω πει και αλλού, δεν έχω ούτε τον χρόνο ούτε τη διάθεση να ασχολούμαι με ανοησίες, σου λέω απερίφραστα ότι από τούδε και στο εξής δεν είσαι ευπρόσδεκτος σ' αυτό το μπλογκ. Ελπίζω να έγινα σαφής.

Anwtatos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Anwtatos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Anwtatos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.