Μια βραδιά θεάτρου με φιλικό ζευγάρι

Πώς να σκεφτώ τη νύχτα
Ν’ ανάψουν τα μάτια μου;

Σηκώνομαι στα δάχτυλα
Εξαντλώ το ύψος μου
Σαν ησυχία κινείται το τριχωτό παραμύθι
Πρέπει να το πιάσω πριν φύγει από τη χαραμάδα
Κατεβάζω ταχύτητα
Στριγκλίζω στη στροφή
Και βγαίνω
Σ’ ένα λούνα-παρκ με αλογάκια
Γίνομαι ακόμα πιο ακαταλαβίστικη
Πριν φανεί πάλι το αίμα και με συλλάβουν
Καθώς φοράω τα λουστρινένια μου πέδιλα
Να πάω στη θηλυκή μου έπαρση
Έρχεται ένα τσούρμο στεναγμοί
Τους απωθώ με αξιοπρέπεια
Γιατί είναι μια κυρία που κοιτάζει αυστηρά
Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχώ
Τα πράγματα έρχονται μόνα τους
Ξυπόλητα και ταπεινά έξω απ’ το θέατρο
Πρεζόνια ζητιανεύουν
Την προσωρινή τους ευτυχία
Δεν τους δίνουμε λεφτά για να τα αποτρέψουμε
Όλα πρέπει να έχουν διάρκεια
Οι θεατές πληρώνουν υπομονετικά
Την είσοδό τους στην παράσταση
Υιοθετώ και πάλι ένα μωρό αγνώστου ταυτότητας
Να έχω να νανουρίζω
Και αποτραβιέμαι στο κυανό δωμάτιο
Με τις βραδυφλεγείς ανάσες
Δεν υπακούω
Σε μια ειλικρινή λίμνη
Αόρατης ηρεμίας
Έχει ο καιρός γυρίσματα και θα πνιγώ
Έτσι βρίσκομαι πάντα
Με το ένα πόδι ψηλά
Κι ένα χέρι ανάμεσα στα καλώδια
Αρρωσταίνω μόνη
Για το καλό της ανθρωπότητας
Και γιατί η ζωή εμβολιάζεται μόνο με ζωή
Αν και οι αιμομιξίες χοίρων
Έδωσαν εντυπωσιακά αποτελέσματα
Όταν αφέθηκαν ελεύθερες ιδού! Ιδού! Παντού!
Ας τ’ αφήσουμε όμως αυτά
Με τόσους τσακωμούς γέμισε ο τόπος αίματα
Καρφιά, γυαλιά, και ποιος θα καθαρίσει;
Πάω να ισιώσω τη γραβάτα σου
Μα νομίζεις πως θέλω να σε πνίξω
Υποχωρώ με τάξη
Γιατί μια κυρία κοιτάζει πάντα προσεκτικά
Κι έπειτα αλλάζουν τα πράγματα
Και γίνεται μια δυσαρέσκεια βαριά
Καθώς εκείνη προχωράει μικροκαμωμένη
Λεπτή σαν φλούδα
Με πηδηχτά βηματάκια στη Σταδίου
Κι εκείνος κάτω απ’ την τραγιάσκα του
Και το στενό του βλέμμα ακολουθεί
Κανείς τους δεν θέλει να φύγει
Αλλά ούτε και να μείνει
Πάρε παράδειγμα λοιπόν
Όλα βρίσκουν την ισορροπία τους
Αν τ’ αφήσεις στην ήσυχη καταστροφή τους
Πώς διανοήθηκες να λυπηθείς
Για κάτι τόσο αποτελεσματικό
Ό,τι κι αν κάνεις
Η αυλαία θα πέσει
Και το πρεζόνι έμαθε να κοιμάται
Χωρίς μια στάλα ευτυχία
Όλα γλιστράνε ασταμάτητα
Απ’ τη χαραμάδα
Του βραδυφλεγούς δωματίου
Και το ρολόι δεν μετανιώνει ποτέ

Ευτυχώς
Πάντα έρχεται ένα τρένο
Όταν είμαι κολλημένη στη γωνία
Με τα φώτα του
Πάνω μου
Στο τρίτο κουδούνι
Το έργο αρχίζει


από arabesque