Ζευγάρωνε πουλιά μες στην καρδιά του
Τις νύχτες τα λεφτέρωνε κρυφά ο φοβισμένος
Προσκυνητές σ’ αόρατες ερήμους τα προόριζε
Γι’ αθέατους θεούς που μόνο εκείνος γνώριζε
-Φαντασιόπληκτος απ’ τους ανέμους-
Ανήσυχα κοιμόταν μες στις εκκολάψεις
Προσμένοντας πάντα το αυγό της άλλης μέρας
-Μιας άλλης μέρας πάντα-
Κι έβρισκε καταφύγιο στα φαντάσματα που γύριζαν κοντά του ζητώντας προστασία
απ’ το ανελέητο του μέλλοντος
Παρελθόν αυτός με τα φτερά του κολλημένα στα πλευρά, ατροφικά ακόμα,
τ’ αγκάλιαζε στου φαύλου κύκλου του την ειρωνεία
-Αυτός
ο φοβισμένος των ανέμων-
12 σχόλια:
ο φοβισμένος των ανέμων
αλλά και ο αγαπημένος των Αγγέλων!
Ζευγάρωνε πουλιά μες στην καρδιά του...
Τι στίχοι είναι αυτοί αγαπητή μου φίλη...Και φυσικά μιλάω για όλο το ποίημα...
Ένα ευχάριστο βράδυ να έχεις...
Μέσα στο φόβο (του ήρωά σου) κρύβεται μια ευγένεια, για να αναδείξει μια ακόμη θετική διάσταση του αμυντικού αυτού συναισθήματος.
Φοβισμένος ή μήπως "γενναίος" των ανέμων?????
ήταν η πρώτη μου σκέψη διαβάζοντας το εκπληκτικό αυτό ποιημα...
Γέννηση ελπίδας μέσα απο το φόβο ή πως ο φόβος δεν είναι πάντα ή μόνο αρνηση και παραίτηση.
Ασκηση θάρρους και συγχρόνως αποδοχής της πραγματικότητας στις σωστές της διαστάσεις.
Την καλημέρα μου.
Το πήρα πολύ προσωπικά αυτό το ποίημα. Δεν ξέρω γιατί αλλά είναι σα να μου "ζωγράφισε" έναν πολύ δικό μου άνθρωπο.
Μου επιτρέπεις να το κρατήσω σιωπηλά αφού πρώτα σ΄ευχαριστήσω για τον "πίνακα";
Ηλιογράφε μου έχεις δίκιο, θα τον έλεγες και... αγγελοκρουσμένο... :)
Διάττων ευχαριστώ πολύ, χαίρομαι που σ' άγγιξε το ποίημα :)
Θερσίτη μου αρέσει η ευγένεια που είδες στον "ήρωα", σίγουρα είναι ένας ευγενής, εγκλωβισμένος από την αναίδεια των καιρών στις... ανήσυχες νύχτες του :)
Μαριέλα μου, δεν έχεις άδικο, χρειάζεται γενναιότητα για να ακούς τους ανέμους και να ζευγαρώνεις πουλιά στην καρδιά σου, ακόμα και στα κρυφά... :)
Βραχονησίδα μου, πολύ ουσιαστική και η δική σου ανάγνωση, πόσο δύσκολη αλήθεια η συνύπαρξη θάρρους-ελπίδας και παραδοχής της πραγματικότητας... και πόσο βασανιστική...:)
Πανδώρα μου γλυκιά, δικό σου με αγάπη... :)
Ο άντρας των ανέμων
ο ήρωας ο ανώνυμος
παράταιρος με τις φοβισμένες εποχές...
Πολύ πολύ καλό, φίλη Λορελάη!!!
Πολύ όμορφο. Ο φοβισμένος των ανέμων! Θα μπορούσε να είναι τίτλος ταινίας ή μυθιστορήματος. Καλό απόγευμα
Ο άνδρας που φοβάται τους ανέμους μένει πάντα με ατροφικά φτερά και φαντάσματα ενός ανελέητου μέλλοντος. Υπέροχα σκληρή μου, μάγισσα, πώς τους έπεισες όλους για τις αγαθές σου προθέσεις;
Λίτσα μου, ευχαριστώ πολύ! παράταιρος ή ταιριαστός; δεν ξέρω...
Λάκη λες; κι εμένα μου αρέσει ως τίτλος, αλλά πόσο μπορεί να... επιμηκυνθεί;;; ευχαριστώ :)
χαχαχαχα Γυριστρουλα κρύβε λόγια!!! :)))
"...στου φαύλου κύκλου του την ειρωνεία...."
Εξαιρετικό, Αγγέλα
Δημοσίευση σχολίου