"Ποιητικά μόνον οικεί στ' αλήθεια ο άνθρωπος τη γης ετούτη" Martin Heidegger

Κυριακή 31 Μαΐου 2009

Απολογητικόν υπόμνημα...

Εποχή απουσιών για κάποιους… άτακτους…, ευτυχώς όμως οι επιμελείς της παρέας κρατούν καλά και επάξια τον χορό. Τώρα για «δικαιολόγηση» απουσιών τι να… προσκομίσω; Τον… πυρετό της προετοιμασίας του επερχόμενου καλοκαιριού που με τραβάει απ’ το μανίκι; Τον σωρό των εκκρεμοτήτων που χρονίζουν και επιτέλους πρέπει κάποτε να κλείσουν για να… πάμε για κολύμπι; Το ότι με χτύπησε το καινούριο μου πέδιλο και υποφέρω; (ε, μετά κι απ’ αυτό ελπίζω να με λυπηθείτε και να μη με μαλώσετε πολύ…:))) Κατά βάση πιστεύω ότι οι απουσίες ποτέ δεν δικαιολογούνται. Απλά συμβαίνουν. Αναπόφευκτα… Ξαναδίνω όμως το παρόν, για να μην ανησυχείτε –ναι, ναι, το ξέρω πως με αγαπάτε- και για να σας πω πως κι εγώ με τον δικό μου τρόπο είμαι πάντα παρούσα και καθόλου δεν σας έχω ξεχάσει…
Και για να μην νομίζετε ότι τεμπελιάζω, ένα μικρό δείγμα των δραστηριοτήτων αυτής της εποχής. Εικαστικά και πάλι, μαθήματα και πάλι, αυτή τη φορά όμως από τα εργαστήρια ζωγραφικής του Δήμου Ηλιούπολης. Πολλά εργαστήρια –παιδιών, εφήβων, ενηλίκων, σκιτσογραφίας, αγιογραφίας, ίσως να ξεχνάω και κάτι-, με τετραετή φοίτηση παρακαλώ, με πολλούς μαθητές και πολλούς δασκάλους. Πρωτοετής λοιπόν κι εγώ φέτος (σχέδιο, μολύβι, κάρβουνο), με δασκάλα την εξαίρετη Γιούλη Γκικοπούλου, τέλος χρονιάς, και οι μαθητές εκθέτουμε! Στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης της Ηλιούπολης, από 3/6 έως 10/6, τα εγκαίνια την Τετάρτη στις 7.30, και αυτές τις μέρες στήνουμε. Η δική μου συμμετοχή το παρακάτω πρώτο μου κάρβουνο. Μόνο αυτό πρόλαβα να κάνω, αφού πιο πολλές ήταν οι απουσίες από τις παρουσίες καταπώς το… συνηθίζω. Η εμπειρία όμως ήταν υπέροχη. Η Γιούλη δεν δίστασε να μας ρίξει γρήγορα στα βαθιά, μας έστησε απέναντι σε ζωντανά θέματα, και με ψυχραιμία και… στοργή μας μύησε στα μυστικά. Από τη μεριά μου να πω μόνο ότι πολύ τ’ αγάπησα αυτά τα… παλιοπάπουτσα, αλλά και το κάρβουνο, που είναι ένα υλικό πολύ πιο «πλαστικό» από το μολύβι.
Όποιος μπορεί ας έρθει να απολαύσει από κοντά τις δημιουργίες μας (φυσικά υπάρχουν και ακρυλικά, και λάδια και ακουαρέλες, έργα των μαθητών των επόμενων ετών), θα είμαστε εκεί, κάθε απόγευμα 6-9. Ίσως παρασυρθείτε και αποφασίσετε να πιάσετε μολύβια και πινέλα. Εγώ πάντως δεν θα σταματήσω να σας το προτείνω!

11 σχόλια:

giorgos_st είπε...

Κοπελιά το χεις!!! και άσε τις ταπεινοφροσύνες!!!

Βραχονησίδα είπε...

Μπράβο του,μπράβο του! Ματς,μουτς!
Καλά τί θα γίνεις εσύ όταν μεγαλώσεις? (έχουμε BIENALE εδώ μην το ξεχνάς)

Λορελάη είπε...

ευχαριστώ, ευχαριστώ καλά μου φιλαράκια για την ενθάρρυνση! αυτή την bienale δεν την προλαβαίνω, αλλά την επόμενη... :)))
φιλιά!

Mariela είπε...

KOYKLARA.... ΜΠΡΑΒΟ!!!!!
ΘΑ ΣΕ ΕΠΙΣΚΕΥΤΩ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!
ΟΧΙ ΤΕΤΑΡΤΗ ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙς ΕΠΟΜΕΝΕς ΜΕΡΕς!!!!!

Ανώνυμος είπε...

μου φαίνεται σε λίγο καιρό θα φτάσεις και τη δασκάλα σου, κρίνοντας από το πρώτο σου έργο! κάτι μου λέει ότι οι φετινές σου διακοπές θα είναι πάρα πολύ δημιουργικές!

meril είπε...

Πολυτάλαντη η φιλενάδα μας...

Μπράβο!

logia είπε...

Προικισμένη Λορελάη, να είσαι πάντα καλά και δημιουργική!
Καλημέρα

Θερσίτης είπε...

Εσύ έχεις βάλει πλώρη να εμπλακείς σε όλες τις τέχνες απ' ό,τι φαίνεται. Καλή δύναμη.

Λορελάη είπε...

σας ευχαριστώ όλους για την συμπάθεια και τα καλά λόγια.. :) Θερσίτη μου ΜΙΑ είναι η τέχνη... αλλά όλα είναι συγκοινωνούντα δοχεία... επίσης... μου αρέσει να παίζω... αυτό είν' όλο :)))

gyristroula2 είπε...

Τώρα το είδα! Εσύ ζωγραφίζεις! Μη μου πεις ότι αυτό είναι πρωτόλειο, δεν θα σε πιστέψω.

Λορελάη είπε...

Γυριστρούλα μου κατά καιρούς έχω πιάσει μολύβια και χρώματα μόνη μου, για πλάκα, με αποτέλεσμα διάφορες... καρρικατούρες :)) Αυτό είναι το πρώτο κανονικό σχέδιο, με δάσκαλο, που σημαίνει εκμάθηση κανόνων, τεχνική, οδηγίες και συμβουλές, θέμα εκ του φυσικού , καθοδήγηση για τις ιδιαιτερότητες του κάρβουνου και πώς να τις χειριστείς (υλικό που δεν θα τολμούσα να ακουμπήσω μόνη μου, και που με έχει ενθουσιάσει) κ.λ.π.
(μια ακόμη απόδειξη αυτού που δεν θα κουραστώ να λέω: το όποιο τάλαντο, χωρίς γνώση και δουλειά οδηγεί πολύ απλά σε... μπούρδες!)
σ' ευχάριστώ πολύ για τα καλά λόγια, αλλά φυσικά αυτό το όντως πρωτόλειο -για το οποίο καμαρώνω είναι αλήθεια, γιατί δεν περίμενα ότι θα το κατάφερνα- πολύ απέχει από το να είναι ζωγραφική :) Πιο πολύ το έβαλα για να δείξω το πόσο καλή δουλειά κάνει η Γιούλη Γκικοπούλου και μάλιστα σε ένα εργαστήρι Δήμου. Είχα ξαναδοκιμάσει να πάω σ' αυτό το εργαστήρι, όταν λειτουργούσε με άλλους "δασκάλους", και έφυγα τρέχοντας από το πρώτο μάθημα... Η Γιούλη διδάσκει ζωγραφική, δεν παίρνει τον μισθό της, βάζοντας τον κόσμο να παίζει, για να περάσει την ώρα του, ως είθισται σ' αυτά τα εργαστήρια... Το μεράκι κάποιων ανθρώπων πρέπει να επιβραβεύεται.
φιλιά πολλά