"Ποιητικά μόνον οικεί στ' αλήθεια ο άνθρωπος τη γης ετούτη" Martin Heidegger

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

Salto mortalis

(Κλεάνθης Βασδώκας)


Μολύβια καλοξυσμένα
καρφωμένα στη ράχη του πτώματος
αντιστρόφως ανάλογο
ένα φτερό βουτάει στο μελανοδοχείο
έξω βρέχει
βροχή αστήρικτη
τα πομπώδη επιχειρήματά της
εξαντλούνται γρήγορα
σ’ ένα βιαστικό πότισμα
οι δεξαμενές άδειασαν
-όλες οι δεξαμενές-
διψάμε άκρως νατουραλιστικά
το φτερό μάς κοιτάζει αμήχανο
και ξαπλώνει
να χαρεί έναν δίκαιο ύπνο
................

η συνέχεια εδώ

7 σχόλια:

gyristroula2 είπε...

Τυχερό κορίτσι, προορισμένο να σώσει όση ματαιότητα μας απέμεινε. Να συνεχίσει...

gina είπε...

ταρατατζούμ!!
καλορίζικη η νέα σελίδα!
να γεμίζει με τα όμορφα λόγια σου
φιλιά
g

Λορελάη είπε...

*Γυριστρούλα,

!!!!!!!:):):):).........

(η δημοσίευση αυτού του ποιήματος ήταν ένα ρίσκο. Ευχαριστώ θερμά για την ανάγνωσή σου..)

*Τζίνα μου αγαπημένη,
οι δικές σου ευχές μετράνε διπλά!
φιλί:)

meril είπε...

πολύ βάφει ο θάνατος τις λέξεις σου

πολύ τον κουβαλούν οι μέρες μας....

τον ξόρκισες καλή μου;

Λορελάη είπε...

Προσπαθώ Μέριλ μου, προσπαθώ...
άλλωστε όλη η ποίηση αυτό δεν κάνει;

giorgos_st είπε...

Χαίρομαι για την εικαστική συμβολή του φίλου μου του Κλεάνθη.(Βασδώκας είναι το επίθετο).Όσο για τα πομπώδη επιχειρήματα...μακάρι να ήταν μόνο στη βροχή.

Λορελάη είπε...

Γιώργο μου, πολύ καλός στην τέχνη του ο φίλος σου! κι εγώ χάρηκα όταν τον ανακάλυψα.
Όσο για τα επιχειρήματα... θα συμφωνήσω!
φιλιά