"Ποιητικά μόνον οικεί στ' αλήθεια ο άνθρωπος τη γης ετούτη" Martin Heidegger

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

αντικατοπτρισμός

Ξυπνώ με φοίνικες στα μάτια μου
Ψηλούς όσο το μπόι της απόστασης
Που με χωρίζει από την πεζότητα των βημάτων μου
Με χαιρετούν φορτωμένοι φεγγάρια ασύντακτα
Άλλοτε κόκκινα, άλλοτε χρυσά, άλλοτε αχνά γαλάζια
Πνιγμένα στην υγρασία που ανεβαίνει πηχτή
Από τη ζεστασιά του χώματος
Οι ιθαγενείς εκεί κρυφοί
Χαμένοι μέσα στην καρδιά τους
Τρυφερή σαν καρπός φωτεινής νύχτας
Και το χαμόγελό τους ποτίζει τον υγρό αέρα
Με χρυσίζουσες ριπές
Τα μαύρα τους μαλλιά αστράφτουν
Υγεία ξεχασμένη από την εποχή των αθώων λίθων
Και κολυμπάει της αιώνιας σοφίας ο ιχθύς
Στα βαθιά τους μάτια
Οι άνθρωποι εκεί φύτρωσαν στην άμμο μαζί με τους φοίνικες
Κι αναδεύουν τα χέρια τους μόνο προς τον ουρανό
Καθώς συλλέγουν από τα φρούτα το γάλα της ζωής
Ή ανοίγοντας τις αγκαλιές τους στα ευγενικά καλάμια
Τα σπίτια τους αυτά μόνο πλέουν στο νερό
Δεμένα προσωρινά απ’ τον κορμό της φοινικιάς
Έτοιμα πάντα για το μεγάλο ταξίδι
Μα πνίγονται πάντα στο ίδιο νερό που τους γέννησε
Ίδια κι απαράλλαχτα μ’ όλους εμάς
Που καρφώνουμε τα σπίτια μας στο χώμα
Να μην τα πάρει ο άνεμος

Μόνο που είναι πιο ήσυχο να λιώνεις στο νερό
Αντί στο χώμα



(από arabesque)

9 σχόλια:

Βραχονησίδα είπε...

Ηταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να με βρει αυτό σου το ποίημα. Ανάσα. Ενα μεγάλο φιλί.

Λορελάη είπε...

Βραχονησίδα μου, καλή μου, τώρα που το λες, νομίζω ότι κι εγώ αυτή την ανάσα χρειαζόμουν και το διάλεξα...
(ας μοιραζόμαστε ανάσες φιλενάδα, γιατί οι καιροι δεν είναι μόνο δύσκολοι, δυσκολεύουν κιόλας......)
φιλιά πολλά

meril είπε...

Ποιον στίχο να διαλέξω που όλοι καταλήγουν σε αιχμηρές απολήξεις;
Καταλήγω σ'αυτόν

"Που καρφώνουμε τα σπίτια μας στο χώμα"

Ευχαριστώ

gyristroula2 είπε...

Μπα, όχι αντικατοπτρισμός, καλή μου...
Πραγματικοί κάτοικοι της ενδοχώρας σου όλοι αυτοί.
Κι ευτυχώς για μας που υπάρχουν...

giorgos_st είπε...

Όπως πάντα, πολύ δυνατό,θα σε διορίσω φαροφύλακα δε μου τη γλυτώνεις...

Λορελάη είπε...

Μεριλάκι κι εμένα μου αρέσει αυτός ο στίχος... φιλιά :)

αχ αχ αχ εσύ Γυριστρούλι... δεν λέω τίποτα....... (μόνο σ' αγαπώ πολύ!:)

Γιώργο, Γιώργο! Σ' εσένα εναποθέτω όλες μου τις ελπίδες! Ούτε μια θέση stage δεν κατάφερα να σταυρώσω όλ' αυτά τα χρόνια! Κάνε κάτι!!! (βέβαια ξέρώ... τιμητική και άμισθη θα είναι η θέση... αλλά πού ξέρεις μετά από καμμιά πενταετία, μπορεί να πάρω κανένα μόριο και να... μονιμοποιηθώ!! φιλιά φιλιά :)

logia είπε...

τα μέσα μας καθρεφτιζόμενα στο έξω μας;
πόσο υπέροχα γράφεις!
την καλημέρα μου

gina είπε...

ταξιδεύεις
με τεντωμένες τις αισθήσεις
ταυτίζομαι μαζί σου
ετούτη τη νύχτα

g

Λορελάη είπε...

γλυκιά μου logia, κάτι τέτοιο.. ίσως...
έχεις κι εσύ την καλησπέρα μου :)

Τζίνα μου αγαπημένη, ο συντονισμός είναι πάντα τύχη και δώρο :)
φιλιά