"Ποιητικά μόνον οικεί στ' αλήθεια ο άνθρωπος τη γης ετούτη" Martin Heidegger

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Ζυγιάσου

Μ’ εφτάψυχες πληγές μη παραβγείς. Θα σε σαπίσουν.

Σ’ ετοιμοθάνατο σκυλί δώσε νερό
με οδοιπόρο πιες κρασί τη μάννα του να συγχωρέσεις
χωρίς ελπίδα χορτασμού μ’ αίμα μουριάς πλύνε τα χέρια
Έπειτα γύρισε στον ίδιο τόπο που σ’ αρνήθηκε
να ορκιστείς το όχι

Τρεις εκκλησιές προσκύνησες
κι οι τρεις σου πέταξαν τον οβολό στα μούτρα
μη περιμένεις αρετή
παίξ’ το μονά-ζυγά δικά σου
έτσι κι αλλιώς
η ιστορία σβήνει, δεν γράφει πια τραγούδια
χάσου
στα πανηγύρια της γυφτιάς
μικρός τελάλης άστρων
ο ουρανός θα σε γνωρίσει

Δεν χόρτασε η λύπη μου ζητάει
και δεν χωράει μοιρασιά
τόσα εσύ τόσα ο θάνατος
τ’ όνειρο που χτυπήθηκε στην άσφαλτο
μη ζητάς
να ταριχεύσεις
ημέρεψε την προσευχή
γύρνα το πρόσωπο
δεν έχει η λύπη μπέσα
Άγια Μαρίνα φύλαγε –αυτό μονάχα-
ένα σπιτάκι ξύλινο
και μια ευχούλα χόρτο

Πάνω στη θάλασσα
τα χελιδόνια γράφουν σύνθημα
πώς να διαβάσω;
τα βλέφαρά μου πεταλούδες
πολύχρωμες χρυσές
και μια μικρούλα θλίψη μπλε
να παίζει όλο τριγύρω

Ζυγιάσου
το ένα χέρι πάνω απ’ τη γιορτή
το άλλο πάνω απ’ το βόμβο των δακρύων
πίσω το παραμύθι ανέγγιχτο από τ’ άδικο
εμπρός του γιασεμιού η σιγή ανεβαίνει
Ακολούθησε
μη βλέπεις κάτω
το πλακόστρωτο γεμάτο ανθρώπους
κοιτάζουν τα παπούτσια τους προσηλωμένοι
τα πόδια τους κρατούν σφιχτά δεμένα στο κορμί τους
μη ξαφνικά αποστατήσουν
από μια έκρηξη ντροπής
Συνέχισε
ο ίλιγγος δεν σου ταιριάζει
ούτε η μετάνοια
η Παναγία δεν ξεχνάει ποτέ
κρατά λογαριασμό
θυσία – ικεσία
θυσία – ικεσία
Πέτα το βάρος
η ευωδία δικαιώνει

Ζυγιάσου
πάνω στ’ αόρατο σχοινί
όρθια γλυκάνησος
παιδιά της επαρχίας
τον ήλιο παίζουν τόμπολα
γλιστράνε στο μαχαίρι
Τάξου

στη λαμπερή στιγμή
-ποιος είπε πως πάτησαν το φεγγάρι;
το φέγγος δεν πατιέται-
Γράψε
αγριοστάφυλο πάνω στη θάλασσα
και φύγε χελιδόνι.

Φύγε!

11 σχόλια:

Θερσίτης είπε...

Βιάζομαι πρώτος να πω για τη δύναμη της προστακτικής σου και να θαυμάσω το δεκαεντασύλλαβο που κάπου έκρυψες. Καλησπέρα, φιλενάδα. Μας δρόσισες και το χρειαζόμασταν.

Λορελάη είπε...

Νάσαι καλά Θερσίτη μου. Ώρες-ώρες οι παραινετικές προστακτικές είναι απαραίτητες και για μας τους ίδιους... όσο για τον δεκαπεντασύλλαβο, πολύτιμη παρακαταθήκη που ρέει στην ανάσα μας.
την καλησπέρα μου :)

gyristroula2 είπε...

Δυο μέρες το διαβάζω- σήμερα φωναχτά να ακούω τη φωνή σου- και δεν το χορταίνω. Και τι δεν έκλεισες εδώ, αηδόνι μου, όλα όσα μας ομορφαίνουν κι όσα μας πονάνε...
Καλό σου βράδυ

giorgos_st είπε...

Πως τις κάνεις τις λέξεις σου και παίρνουν τόση δύναμη; ΚΑΛΗΣΠΈΡΑ.

Λορελάη είπε...

Γυριστρούλα, Γιώργο, "το παραμύθι ανέγγιχτο από τ' άδικο" (μέρα που είναι) Σας αγαπώ πολύ. καλή μας δύναμη.

meril είπε...

Τα ποιήματά σου Αγγέλα απαιτούν να τους παραδοθείς
σε παίρνουν κι από πού ή πού να γυρίσεις πια...

καλημέρα

Υ.Γ.Χαράσσεις

Λορελάη είπε...

Μέρη μου σ' ευχαριστώ πολύ για την "παράδοση" :):):)
φιλιά και καλό απόγευμα

eirini katsa είπε...

Στίχοι πολύ δυνατοί!
Σε διαβάζω,και πραγματικά με ξεκουράζεις,με ευχαριστείς,με συνεπαίρνεις,με ταξιδεύεις!
Να'σαι καλά!
Την καλησπέρα μου!

Λορελάη είπε...

Ειρήνη μου ευχαριστώ για τα καλά λόγια και την ενεργό συμμετοχή!
Η ευαισθησία νέων ανθρώπων σαν εσένα στην εποχή των "κακών καιρών" που ζούμε είναι πολύτιμη.
καλωσόρισες και καλό Σ/Κ :)

logia είπε...

τι να πω;
θαυμάζω μοναχά την όμορφη γραφή σου
και την σκέψη, την ψυχή που φανερώνει!

την καλησπέρα μου

Λορελάη είπε...

Logia χαίρομαι για το μοίρασμα της συγκίνησης...
ευχαριστώ :)