"Ποιητικά μόνον οικεί στ' αλήθεια ο άνθρωπος τη γης ετούτη" Martin Heidegger

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

σε ρυθμό presto et animato


Να λοιπόν μια καλή αφορμή να βυθιστείς
Σ’ αυτόν τον πολτό από πράξεις
Και δυσνόητες αποφάσεις

Η βαριά λέξη δεν σου αποκαλύπτει εύκολα
Το πρόσωπό της μέσα στον καθρέφτη
Πολλαπλά είδωλα και δυσοίωνες προβλέψεις
Διάστικτες κινήσεις τρυπούν κάθε προσπάθεια

Στο μετρό συνάντησα πάλι
Μετά από καιρό
Το αληθινό πρόσωπο με όλη τη σκληρότητα
Και όλη τη συγκίνηση

Ήμουν όμορφη στα ωραία μου ρούχα
Κι ένα υφασμάτινο λουλούδι στο πέτο

Η ταχύτητα είναι κόρη του αγγέλου
Εξαφανίζει την απόσταση

Το μαυριδερό αγόρι με την ελεεινή φτώχια
Στεκόταν όρθιο για ν’ αποφύγει
Τα λερωμένα βλέμματα των καθαρών

Η μετάνοια είναι ομολογία ενοχής
Πώς γίνεται να εξαλείψει το τετελεσμένο;

Καθισμένη για λίγο
Όσο κρατούσε αυτή η διαδρομή
Στην άκρη της αγωνίας
Έβλεπα μόνο τις καθημερινές φιγούρες
Που περνούν και φεύγουν
Χωρίς ντροπή και χωρίς περηφάνια

Νομίζω πως μου εμφανίστηκε
Σαν άγγελος γερμένος στη βροχή
Υγρός και δειλός
Χωρίς καμιά πρόθεση
Πριν ή μετά την ελευθερία

Καμιά μάγισσα δεν θα μπορούσε να έχει
Τόσο μυστικά μάτια
Όσο αυτή η άδολη αδιαφορία

Η αληθινή δυστυχία σε κρατάει τόσο σφιχτά
Μέσα στο δέρμα, την κοιλιά, το στόμα
Που όλα γίνονται άγνωστα

Η μοίρα είναι τραπουλόχαρτα
Που τα σκορπίζει ο άνεμος
Αυτό συμβαίνει στους ουρανούς
Και δεν υπάρχει τρόπος να το μάθεις
Κάποιο κολλάει πάνω σου χωρίς αιτία

Και υπάρχει μόνο μια πράξη
Να φας για να μην πεινάς
Ή να ντυθείς για να μην κρυώνεις
Ή να κρυφτείς για να μη σε σκοτώσουν
Μια τυφλή πράξη

Το μίσος γεννιέται από την απώλεια
Όπως και η νοσταλγία

Η ενοχή είναι μια κυρία
Που δεν έμαθε ποτέ να πλέκει
Ούτε να ξηλώνει
Μια ανεπίδεκτη ζωής κυρία

Το μαυριδερό αγόρι
Γνωρίζει την αθωότητα της πείνας
Γιατί δεν πρόλαβε να διδαχτεί

Χάθηκε μέσα στο πλήθος της επόμενης στάσης
Εγώ γύρισα σπίτι μου

Η ταχύτητα είναι κόρη του αγγέλου
Εξαφανίζει την απόσταση



(από arabesque)

12 σχόλια:

logia είπε...

τι να πω εγώ τώρα η πτωχή;
όλη η ουσία της ζωής μας σήμερα σε ένα τρένο και μάλιστα σε ρυθμό presto! Allegro σως όχι και τόσο, μιας και η καθημερινότητα αυτή είναι αναπόφευκτα βυθισμένη στη μελαγχολία...
θαυμάσια γραφή!!!!
συγχαρητήρια!!!!

logia είπε...

...τώρα ξαναδιαβάζοντας έιδα το λάθος μου! animato όχι allegro
και ναι, στο animato θα συμφωνήσω σίγουρα!
καλό βράδυ

Λορελάη είπε...

logia, allegro σίγουρα όχι. ευχαριστώ για το ουσία :)

καλό βράδυ κι από μένα

Χαρ. Αλβερτος είπε...

" Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΧΗΣ

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΞΑΛΕΙΨΕΙ ΤΟ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΟ; "

!!!

gyristroula2 είπε...

Σ' ευχαριστώ. Θα πάρω και για το δρόμο.Δυο δρασκελιές πέταγμα μόνο και έφτασα. Εκμηδένισες την απόσταση.
ΥΠΕΡΟΧΟ!

Λορελάη είπε...

Παντοτινέ ταξιδευτή, ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκριση :)

Αναστασία μου, είσαι παρούσα πάντα, έτσι κι αλλιώς. εγώ ευχαριστώ για την ενεργό συμμετοχή :)

meril είπε...

"Έβλεπα μόνο τις καθημερινές φιγούρες
Που περνούν και φεύγουν
Χωρίς ντροπή και χωρίς περηφάνια"

οδυνηρός καθρέφτης των ημερών μας
εντελώς

Να είσαι καλά

Λορελάη είπε...

κάπως έτσι Μέρι μου...
φιλιά :)

ξι είπε...

Αυτες οι διαδρομες με τα μετρο και τα τρενα ειναι οι πιο επικινδυνες. Ειναι οι διαδρομες της αυτογνωσιας αυτες!

ξ.

Λορελάη είπε...

Δεν έχεις κι άδικο Ξενιάδα μου, ο κενός χρόνος αφήνει χώρο για ενδοσκόπηση και νηφάλια παρατήρηση ταυτόχρονα. Συμπύκνωση του γίγνεσθαι, και συνειδητοποίησή του.

Obsidian είπε...

τυχαία προσέκρουσε πάνω μου μια αλήθεια
τυχαία
τυχαία φώναζε
τυχαία μετά έκλεγε
τυχαία μετά ψιθύριζε

μέσα σε τόση ταχύτητα
με πολλαπλή επιτήδευση
εγώ δεν την πίστευα
για να κοιμηθώ άλλη μια μέρα ήσυχος

Λορελάη είπε...

Obsidian, ευχαριστώ για τον στιχουργικό αυτοσχεδιασμό.