Η Λορελάη

Guillaume Apollinaire
La Loreley
(μετ. Χριστόφορου Λιοντάκη)

Στο Μπαχαράχ
ήταν μια μάγισσα ξανθιά
που ο έρωτάς της σκότωνε τους άντρες στη σειρά
την εγκαλεί ο επίσκοπος στο δικαστήριό του
από τα πριν την συγχωρεί χάρη στην ομορφιά της
όμορφη Λορελάη
με τα μάτια σου πλημμυρισμένα από πετράδια
ποιος μάγος τις μαγγανείες σού δίδαξε
να ζω δε θέλω πια
κι είναι τα μάτια μου καταραμένα
όσοι μ' αντίκρισαν επίσκοπε
χάθηκαν
φλόγες είναι τα μάτια μου
δε μοιάζουν με πετράδια
στην πυρά στην πυρά
η μαγγανεία αυτή
σ' αυτές τις φλόγες φλέγομαι όμορφη Λορελάη
να σε δικάσω δεν μπορώ
μ' έχεις μαγέψει
αντί μαζί μου να γελάτε επίσκοπε δεηθείτε στην Παρθένο
χαρίστε μου το θάνατο
και ο Θεός μαζί Σας
ο αγαπημένος μου έφυγε
σε χώρα μακρινή
χαρίστε μου το θάνατο
τίποτα πια δεν αγαπώ
μεγάλο πόνο νιώθω στην καρδιά
το δίχως άλλο πρέπει να πεθάνω
βλέποντας την κατάντια μου θα πρέπει να πεθάνω
καθώς δεν είναι πια εδώ μαραίνεται η καρδιά μου
από τη μέρα που έφυγε μγάλο πόνο νιώθω στην καρδιά
κάλεσε ο επίσκοπος τρεις καβαλάρηδες με τις μακριές τους σπάθες
στο μοναστήρι να την πάτε αυτή την τρελαμένη
χάσου από δω Λώρα τρελή Λώρα με τα τρομαγμένα μάτια
θα γίνεις μια καλόγρια
στ' ασπρόμαυρα ντυμένη
κι ύστερα δρόμο πήραν κι οι τέσσερις μαζί
η Λορελάη τούς ικετέυει
και λάμπουνε τα μάτια της σαν άστρα
αφήστε με, ιππότες μου, εκεί ψηλά στο βράχο ν' ανεβώ
για μια φορά ακόμη τον όμορφό μου πύργο να δω
ακόμη μια φορά μέσα στο ποτάμι
να καθρεφτιστώ
ύστερα θα μπω στο μοναστήρι
με τις παρθένες και τις μοναχές
εκεί ψηλά ο άνεμος μπέρδευε το λυμένα της μαλλιά
κι οι Ιππότες φώναζαν
Λορελάη Λορελάη
στο βάθος από τον Ρήνο ένα καίκι ξεπροβάλλει
εκεί είναι ο αγαπημένος μου
με βλέπει με φωνάζει
γέμισε γλύκα η καρδιά μου
έρχεται ο αγαπημένος μου
και τότε εκείνη σκύβει πέφτει μέσα στο Ρήνο
γιατί είδε στο νερό η όμορφη Λορελάη
τα μάτια του ένα με το χρώμα του Ρήνου και τα μαλλιά του με του ήλιου.