Και μια που κάτι φίλοι γυρεύουν το πνεύμα των Χριστουγέννων, να τους αφιερώσω κάποιους αδημοσίευτους στίχους μου, μήπως το βρουν εκεί. Αφιερωμένο στον Γιώργο_στ. και την παρέα του. (παρασπονδία: και στον αδερφό μου που λατρεύω και γιορτάζει κι έχω τους λόγους μου)
Γέμιζαν λάσπες οι λακκούβες των ματιών μας
Βρέχει ασταμάτητα
σ’ αυτόν το δρόμο προς τη Βηθλεέμ
Φέρνει κουτσαίνοντας κουβέρτες
η γυναίκα του παλιού ξενοδοχείου
να κοιμηθούμε όπως-όπως να στεγνώσουμε
Πάνε τώρα τόσες νύχτες
που αριολογούσαμε τις σκέψεις μας
να πιάσουμε ένα νεύμα τ’ ουρανού
Μα ο άγγελος κρυμμένος
άλλοτε σ’ ένα σουβλατζίδικο σκυφτός
άλλοτε κλείνοντας βιαστικά την πόρτα του σπιτιού του
κι άλλοτε αφηρημένος
ψώνιζε στη λαϊκή τα αναγκαία.
Πάντα την τελευταία στιγμή
με σκούνταγε ο φίλος
και τρέχαμε ξοπίσω του λαχανιασμένοι
από ελπίδα σε ελπίδα
κι από απελπισία σ’ άλλη απελπισία
μας έφτασε ως εδώ ο ξιπασμένος
χωρίς δραχμή στην τσέπη
να πληρώνουμε ό,τι έχουμε ιερό για λίγον ύπνο
ακούγοντας πίσω απ’ τον τοίχο τα ποντίκια
και στο μυαλό μας ένας λαβύρινθος φωνές
κι η Αριάδνη πια γριά να ροχαλίζει
«Κοιμήσου τώρα», μου λέει ο φίλος
γυρίζοντας πλευρό
και μια στιγμή πριν απ’ το βάρος
κλείσουν τα μουσκεμένα βλέφαρα
μου φάνηκε πως είδα
στα μάτια του το βλέμμα εκείνου,
του κυνηγημένου.
18 σχόλια:
Πραγματικά βασιλικό κέρασμα! Ευχαριστώ! Ναι, ήταν προς το πνεύμα. Απολύτως!
Ευχαριστώ gyristroula για τα καλά σου λόγια και καλωσήρθες.
ΓΛυκό κεράσι μόνο μου βρίσκεται. Ελπίζω να σ' αρέσει.
Ταιριάζει απόλυτα με την αίσθηση που μου αφήνουν αυτά τα Χριστούγεννα, για πολλούς λόγους. Νομίζω ότι κατέχεις την τέχνη της διεισδητικής, τουλάχιστον της δικής μου ψυχής.
Χρόνια πολλά στον αδερφό σου
ΩΡΑΙΑ ΣΥΜΠΤΩΣΗ. Τώρα πρόσεξα το όνομα του μπλογκ σου! Κι όμως ερχόμουν ακάθεκτη για γλυκό! Οι μάγοι που λέγαμε;
Χρόνια πολλά Λορελάη....
Όμορφο το κέρασμά σου....
Να σαι καλά
"...
Φτερά να 'χεις τα πέπλα σου, διάφανες πεταλούδες
στου ρόδου το αντάμωμα στης άνοιξης τα σκέλια
να κρύβουνε τα πρωινά την πάχνη των ματιών μου
Και στα μαλλιά τα στάχινα, κίτρινα μεσημέρια
λουσμένα σ' όχθη ποταμού που αντάμωσα εκείνον,
αστέρια φως στα πλαινά κλεμμένα απ' τη θωριά του..."
Στίχοι για μια "νεράιδα" χαρισμένοι στη Λορελάη για Kαλές Γιορτές! :)
resiendeseele, αν κάτι άγγιξαν οι στίχοι μου, τότε έπιασαν τόπο. Σ' ευχαριστώ
είδες gyristroula; Γίνονται θαύματα! Γίνονται!!
Χρόνια πολλά και σ' εσένα meril
vel σ' ευχαριστώ από καρδιάς για τους στίχους σου. Χρόνια πολλά!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ την οικοδέσποινα, περίσσεψε καθόλου γλυκό η το αδειάσατε το βάζο λαίμαργία σας α και ένα κρύο νερό Λορελάη...
Γιώργο, αλίμονο αν άδειαζε έτσι εύκολα το βάζο! Όσο για το νερό, τι οικοδέσποινα θα ήμουν...
στην υγειά σου λοιπόν!
Μωρέ και οικοδέσποινα και διαδυκτιακή ΓΑΤΑ με πέταλα...
Καλησπέρα.
Πολύ ωραίο blog, μα ακόμα ωραιότερη γραφή.
Κάποιος για να ξεπεράσει τα όρια χρειάζεται πίστη στην αλήθεια... τίποτα δεν μπορεί να συμβεί που να μην είναι για το συμφέρον της πνευματικής μας ανάπτυξης.
Ακόμα κι αν περιτριγυριζόμαστε από απατεώνες και δολοφόνους, αν δεν είναι προς όφελος της εξέλιξης μας, το να μας κλέψουν ή απατήσουν, τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να συμβεί...
Κι άντε τώρα να συνάδουν τέτοιες απόψεις με το Christmas Spirit.
Καλές γιορτές!!!
Λορελάη, θα κρατήσω στη μνήμη μου, και όχι μόνο, αυτό το απόσπασμα από την κατάθεση της ψυχής σου, γιατί δίνει τη στάση ζωής που μου ταιριάζει, θα έλεγα ακριβέστερα, μας ταιριάζει όλων ημών των εκπαιδευτικών της συγκεκριμένης μπλογκοπαρέας:
και τρέχαμε ξοπίσω του λαχανιασμένοι
από ελπίδα σε ελπίδα
κι από απελπισία σ’ άλλη απελπισία
μας έφτασε ως εδώ ο ξιπασμένος
χωρίς δραχμή στην τσέπη.
Αμήν
Συνάδουν! Συνάδουν!
Ευχαριστώ θερμά Δημήτρη για τα καλά λόγια, και για την επίσκεψη.
Όντως χωρίς πίστη κανένας δρόμος δεν ανοίγει. Αλλά λιγοστεύει συνεχώς η άτιμη. Τι να την θρέψει; Πάντως αισιόδοξη μου φαίνεται η οπτική σου γωνία και μ' αρέσει. (Διακρίνω και κάποια μεταφυσική νύξη σ' αυτήν ή κάνω λάθος;)
Καλές γιορτές και σ' εσένα και καλά γραψίματα!!!
Θερσίτη, σ' ευχαριστώ διπλά για το σχόλιό σου: πρώτα σαν καλό μέλος αυτής της σπουδαίας παρέας, και δεύτερον σαν εκπαιδευτικό που τιμά το λειτούργημά του.
Να 'σαι καλά και συνέχισε! Άνθρωποι σαν εσένα στους καιρούς μας είναι παραπάνω από πολύτιμοι.
Χρόνια πολλά!
Γιώργο μου, με συγχωρείς. Τώρα είδα το σχόλιό σου.
Με τιμά ο χαρακτηρισμός, ιδιαίτερα από έναν έμπειρο σαν εσένα, αλλά νομίζω ότι υπερβάλλεις. Ακόμα είναι ένα σωρό πράγματα που δεν ξέρω πώς να τα κάνω. -τα νεύρα μου!
πολύ όμορφο !
Καιάδα, ευχαριστώ και καλωσόρισες.
Θα σε επισκεφθώ σύντομα κι εγώ.
καλές γιορτές!
Επανέρχομαι, Λορελάη, για να σου πω τι ήταν αυτό τελικά που μου θύμιζε η ατμόσφαιρα του κειμένου σου. Μου ήρθε στην πολλοστή φορά που το διάβαζα. Μου θύμισε τις ταινίες του Αγγελόπουλου με τις σκηνές των ανθρώπων στους ατέλειωτους δρόμους, είτε τους χιονισμένους και γεμάτους οράματα του Θιάσου, είτε τους μοναχικούς και γεμάτους αδιέξοδα του Ταξιδιού, του Μετέωρου Βήματος, της Αιωνιότητας κτλ.
Ό,τι και να κάνουμε τελικά τους δασκάλους μας και τις οφειλές βγάζουμε σε ό,τι παράγουμε με την ψυχή μας, είτε από το περίσσευμα είτε από το στέρημά της.
Να είσαι πάντα δημιουργική και να σκέφτεσαι πώς θα προσφέρεις στους γύρω σου την περιουσία της ψυχής σου.
Μα φυσικά Θερσίτη μου, "είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας"...
Δημοσίευση σχολίου