"Θα μπορούσαμε να επεκτείνουμε την ιδέα αυτή για να χαρακτηρίσουμε και την ιδέα του [του Μπόρχες] για την απώτερη αναζήτηση της ανθρώπινης ζωής. Σε κάθε βήμα μας μέσα στον λαβύρινθο, σε κάθε στροφή των διαδρόμων του, υπάρχει το ενδεχόμενο να βρεθούμε στο κέντρο του, που είναι ταυτόχρονα και η έξοδός του, να φτάσουμε στη λυτρωτική αποκάλυψη. Το απόλυτο βέβαια θα πρέπει να το δούμε ως το αίσθημα της εξαγοράς του χρόνου, του διαδοχικού χρόνου, γιατί, σε τελευταία ανάλυση, ο χρόνος είναι ο λαβύρινθος που μας φυλακίζει. Θα πρέπει να το δούμε ως τον χρόνο στην πλήρη ενσάρκωσή του, που είναι ταυτόχρονα και η κατάργησή του: ως εκείνη τη μοναδική, την πυρακτωμένη στιγμή, που συναιρεί και καταλύει όλες τις αντιθέσεις του κόσμου μας και της ζωής μας, που συγχωνεύέι όλους τους τόπους, όλους τους χρόνους, όλες τις στιγμές μας, να το δούμε ως τον χρόνο τον απόλυτα διαυγή, τον συμπυκνωμένο σ’ ένα μόνο σημείο, όπως το κρυστάλλινο σφαιρίδιο του «Άλεφ», που μπορεί να μας χαρίσει, έστω και για μία μόνο στιγμή, μια γεύση της αιωνιότητας, ή τουλάχιστον της ιδέας της αιωνιότητας."
Με τη σειρά μου καλώ -μια που τους "κολλητούς" τους κάλεσε ήδη η Γυριστρούλα- τους Ηλιογράφο, Βασίλη Ρούβαλη, Vel..., The return και Διακονιάρη.
Οι όροι του παιχνιδιού είναι:
- ανοίξτε στη σελ. 123 το πιο κοντινό σας βιβλίο
- κάνετε ανάρτηση την 6η, 7η και 8η πρόταση.
- δώστε την σκυτάλη σε άλλους πέντε φίλους
12 σχόλια:
Καλημέρα, λορελάη, τι ευχάριστη έκπληξη! Ο Βαγενάς ο κριτικός- ποιητής, που δεν ξεχνάει την ποιητική του ιδιότητα, όταν γράφει κριτική, είναι το ίδιο τονωτικός με τον καφέ μου σήμερα που ξεκινάω την τελευταία μέρα του σεμιναρίου μας.
χμμμμ..........κάτι σαν Δαίδαλος και Ίκαρος!
Εντάξει απάντησα στην πρόσκληση!
Πράγματι, και είναι και από τους πιο σοβαρούς θεωρητικούς ο Βαγενάς.
καλά ξεμπερδέματα, γυριστρούλα.
χμμμ... ενδιαφέρουσα σκέψη, ηλιογράφε..., δεν τόπιασα ακριβώς πώς το εννοείς, αλλά μάλλον υποθέτω στο περίπου...
Ηλιογράφε, ξέχασα να σ' ευχαριστήσω για την ανταπόκριση!
Δηλαδή εμείς που δε φανήκαμε δεν έχει ευχαριστώ? Που είναι τα μεταφυσικά που έλεγες πρίν λίγες μέρες? Δεν το ήξερες πως σε διάβασα? Να επαναλάβω κάτι άσχετο τα πιό καλά πεζά τα γράφουν οι ποιητές.Εχώ και παραδείγματα που όλοι σας τα ξέρετε.
Γιώργο, το ευχαριστώ αφορούσε την ανταπόκριση στην πρόσκληση για το παιχνίδι, στο οποίο εσύ ΔΕΝ ανταποκρίθηκες ως γνωστόν! ή τελοσπάντων έκανες ζαβολιές! :Ρ (έμαθα καινούριο σηματάκι, είδες;)
Ως προς τα μεταφυσικά, είμαι... μαθητευόμενη μάγισσα ακόμα... δεν τα πιάνω όλα... :))
Και για το τελευταίο, δεν αντέχω θα το πω: η ποίηση είναι η καρδιά της γραφής (της λογοτεχνικής εννοώ). Ο ποιητής πάντα μπορεί να γράψει καλό πεζό. Το αντίστροφο ίσχύει μόνο ενίοτε, έως... σπανίως... (παρατήρησέ το και θα το διαπιστώσεις)
Λορελάη,
σε ευχαριστώ. Ενδιαφέρον απόσπασμα. Ιδίως αυτό το κρυστάλλινο σφαιρίδιο του "Άλεφ"...
Καλό βράδυ
Για να μη μου πέμπεις κατηγόριες, μπήκα κι εγώ στο παιχνίδι.
Μα τι κόκκινο είναι αυτό; Σπάει κόκαλα.
Ευχαριστώ για την πρόσκληση, είναι η δεύτερη επί του παιχνιδιού αυτού, στην οποία δεν θα ανταποκριθώ, επειδή έχω αποφασίσει από καιρό να μην μετέχω σε μπλογκοπαιχνίδια!
Ελπίζω να μην ...μου θυμώσετε;! :)
Και πάλι ευχαριστώ!
Vel... σ' ευχαριστώ. Ναι, και το "Άλεφ" είναι από τα καλύτερα διηγήματα του Μπόρχες.
Θερσιτάκο, ευχαριστούμε για την ανταπόκριση... :)
The return, γιατί;;;;;;;;;
Είμαι σίγουρη ότι θα έβαζες ωραίο κομμάτι. Δεν είναι όλα τα μπλογκοπαίχνιδα χαζά... Κρίμα, αλλά δεν πειράζει... σε συγχωρούμε :))
λορελαη χμ ηχει ομορφα.
μια καλησπερα ηρθα να αφησω και μια ευχη για καλη σου νυχτα.
Αλικάκι, καλωσόρισες στο μπλογκόσπιτό μου :)
(κερνάω και γλυκό κεράσι, ξέρεις, στους καλοδεχούμενους... :)))
καλό σου βράδυ κι εσένα
Δημοσίευση σχολίου