Επειδή σωστά ο Γιώργος λέει πως όλο μεγάλες κουβέντες ανοίγουμε, χωρίς ποτέ να τις κλείνουμε κι επειδή μέρα με τη μέρα, όλο και πιο πολύ μας πνίγει η μπόχα που αναδίδεται από παντού, αισθάνομαι την ανάγκη να πάρω μια καθαρή θέση, όχι για να κλείσω ούτε και για να ανοίξω καμιά κουβέντα, απλά επειδή δεν μου αρέσουν τα μισόλογα, η απόσειση ευθυνών και ο πανταχού παρών λαϊκισμός.
Ας πω λοιπόν καθαρά ότι δεν ξέρω από πού βρωμάει το ψάρι, αλλά οι άνθρωποι βρωμάνε από τα πόδια. Κι αυτό γιατί βαρέθηκα να βλέπω τους πάντες να δείχνουν παντού εκτός από τον εαυτό τους. Εννοώ πολύ απλά ότι
ΕΜΕΙΣ ψηφίζουμε χρόνια τώρα αυτούς τους πολιτικούς που κατηγορούμε.
ΕΜΕΙΣ κάναμε τηλεαστέρες αυτές τις ρέπλικες που βγαίνουν στην τηλεόραση.
ΕΜΕΙΣ ανεχτήκαμε και ανεχόμαστε όλ’ αυτά τα ανδρείκελα, τους φελούς και τους βαρβάρους που τριγυρνάνε γύρω μας και καταδυναστεύουν τη ζωή μας.
ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ Η ΕΥΘΥΝΗ για την κοινωνία που φτιάξαμε και όχι των «άλλων» -ποιων άλλων;- γιατί:
ΕΜΕΙΣ ψηφίζουμε με κριτήριο το ποιος θα διορίσει το παιδί μας.
ΕΜΕΙΣ λαδώνουμε «για να κάνουμε τη δουλειά μας»
ΕΜΕΙΣ αφού διοριστήκαμε με ρουσφέτι, λουφάρουμε και λαδωνόμαστε
ΕΜΕΙΣ βλέπουμε τα σκουπίδια στην τηλεόραση
ΕΜΕΙΣ χτίζουμε τα αυθαίρετα
ΕΜΕΙΣ βρωμίζουμε τις παραλίες και τα βουνά
ΕΜΕΙΣ πληρώνουμε για πρώτο τραπέζι πίστα στα μπουζούκια
ΕΜΕΙΣ αγοράζουμε πτυχία και διδακτορικά
ΕΜΕΙΣ… ΕΜΕΙΣ… ΕΜΕΙΣ… ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.
Εν κατακλείδι
ΕΜΕΙΣ πάλι και πάλι και πάλι εκλέγουμε αυτούς που μας επιτρέπουν να τα κάνουμε όλ’ αυτά.
Ας πω λοιπόν καθαρά ότι δεν ξέρω από πού βρωμάει το ψάρι, αλλά οι άνθρωποι βρωμάνε από τα πόδια. Κι αυτό γιατί βαρέθηκα να βλέπω τους πάντες να δείχνουν παντού εκτός από τον εαυτό τους. Εννοώ πολύ απλά ότι
ΕΜΕΙΣ ψηφίζουμε χρόνια τώρα αυτούς τους πολιτικούς που κατηγορούμε.
ΕΜΕΙΣ κάναμε τηλεαστέρες αυτές τις ρέπλικες που βγαίνουν στην τηλεόραση.
ΕΜΕΙΣ ανεχτήκαμε και ανεχόμαστε όλ’ αυτά τα ανδρείκελα, τους φελούς και τους βαρβάρους που τριγυρνάνε γύρω μας και καταδυναστεύουν τη ζωή μας.
ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ Η ΕΥΘΥΝΗ για την κοινωνία που φτιάξαμε και όχι των «άλλων» -ποιων άλλων;- γιατί:
ΕΜΕΙΣ ψηφίζουμε με κριτήριο το ποιος θα διορίσει το παιδί μας.
ΕΜΕΙΣ λαδώνουμε «για να κάνουμε τη δουλειά μας»
ΕΜΕΙΣ αφού διοριστήκαμε με ρουσφέτι, λουφάρουμε και λαδωνόμαστε
ΕΜΕΙΣ βλέπουμε τα σκουπίδια στην τηλεόραση
ΕΜΕΙΣ χτίζουμε τα αυθαίρετα
ΕΜΕΙΣ βρωμίζουμε τις παραλίες και τα βουνά
ΕΜΕΙΣ πληρώνουμε για πρώτο τραπέζι πίστα στα μπουζούκια
ΕΜΕΙΣ αγοράζουμε πτυχία και διδακτορικά
ΕΜΕΙΣ… ΕΜΕΙΣ… ΕΜΕΙΣ… ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.
Εν κατακλείδι
ΕΜΕΙΣ πάλι και πάλι και πάλι εκλέγουμε αυτούς που μας επιτρέπουν να τα κάνουμε όλ’ αυτά.
Γιατί;
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΒΟΛΕΥΕΙ.
ΕΜΕΙΣ πάλι και πάλι και πάλι τους συγχωρούμε.
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΒΟΛΕΥΕΙ.
ΕΜΕΙΣ πάλι και πάλι και πάλι τους συγχωρούμε.
Γιατί;
ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ.
Έτσι απλά. Όλα τ’ άλλα είναι κουβέντες που οδηγούν σε φαύλο κύκλο. («μαύρο» τον είχε πει τον κύκλο ένας αγράμματος, πλην σοφός και έντιμος άνθρωπος, που είχα την τύχη να γνωρίσω, και δεν είχε άδικο)
Γιατί το απολύτως προφανές είναι ότι οι λαοί δεν έχουν μόνο τους ηγέτες που τους αξίζουν, έχουν και την κοινωνία και τη ζωή που τους αξίζει.
Και καταλήγω, για να είμαι καθαρή τουλάχιστον σ’ αυτόν τον μικρό κύκλο.
Προσωπικά δεν βλέπω καμμία διέξοδο στο αδιέξοδο.
Γιατί πιστεύω ότι αυτό που καθιστά μια κοινωνία, κοινωνία Ανθρώπων, είναι πάνω απ’ όλα το προσωπικό αίσθημα ευθύνης των μελών της, κάτι που από τη σημερινή Ελλάδα απουσιάζει εκκωφαντικά.
Οι δε μεμονωμένες εξαιρέσεις είναι ανήμπορες να ανατρέψουν τον παντοκράτορα κανόνα.
Γι’ αυτό δηλώνω απερίφραστα πως σε ό,τι με αφορά η κάθε πράξη ή παράλειψή μου –κυρίως αυτή- δεν στοχεύει σε καμμία ανατροπή.
Εκφράζει μόνο την ανάγκη μου να σεβαστώ μέχρι τέλους τον εαυτό μου, την πορεία μου και την αξιοπρέπειά μου.
Τίποτε άλλο.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ.
Έτσι απλά. Όλα τ’ άλλα είναι κουβέντες που οδηγούν σε φαύλο κύκλο. («μαύρο» τον είχε πει τον κύκλο ένας αγράμματος, πλην σοφός και έντιμος άνθρωπος, που είχα την τύχη να γνωρίσω, και δεν είχε άδικο)
Γιατί το απολύτως προφανές είναι ότι οι λαοί δεν έχουν μόνο τους ηγέτες που τους αξίζουν, έχουν και την κοινωνία και τη ζωή που τους αξίζει.
Και καταλήγω, για να είμαι καθαρή τουλάχιστον σ’ αυτόν τον μικρό κύκλο.
Προσωπικά δεν βλέπω καμμία διέξοδο στο αδιέξοδο.
Γιατί πιστεύω ότι αυτό που καθιστά μια κοινωνία, κοινωνία Ανθρώπων, είναι πάνω απ’ όλα το προσωπικό αίσθημα ευθύνης των μελών της, κάτι που από τη σημερινή Ελλάδα απουσιάζει εκκωφαντικά.
Οι δε μεμονωμένες εξαιρέσεις είναι ανήμπορες να ανατρέψουν τον παντοκράτορα κανόνα.
Γι’ αυτό δηλώνω απερίφραστα πως σε ό,τι με αφορά η κάθε πράξη ή παράλειψή μου –κυρίως αυτή- δεν στοχεύει σε καμμία ανατροπή.
Εκφράζει μόνο την ανάγκη μου να σεβαστώ μέχρι τέλους τον εαυτό μου, την πορεία μου και την αξιοπρέπειά μου.
Τίποτε άλλο.
8 σχόλια:
Έχεις δίκιο! σ΄αυτό το μαύρο κύκλο μετακινούμαστε από το κέντρο, στην ακτίνα και κατόπιν στο τόξο, και η δική μας κουκκίδα συμβάλλει......σ΄αυτό το φαύλο π που τα ψηφία του είναι αμἐτρητα..............
Ενώ πολύ συχνά καταλήγω κι εγώ σ' αυτά τα οδυνηρά συμπεράσματα, άσε με να σου πω για τις φορές που δεν είναι έτσι. Και δεν είναι έτσι όταν συναντάς αυτές τις εξαιρέσεις που λες και που ναι, δεν κάνουν τον κανόνα, κάνουν εσένα όμως να βγάζεις το καλύτερο κομμάτι σου, αυτό που δεν βολεύεται, αυτό που δεν υπογράφει όλη αυτή τη μαυρίλα.
Δεν είναι να γίνει το θαύμα αύριο, καλή μου, να γίνουμε όλοι πολίτες, υπεύθυνοι άνθρωποι, άνθρωποι. Είναι όμως πολλοί αυτοί που έχουν αρχίσει να ασφυκτιούν σαν κι εμάς και να μην βολεύονται.
Ας αφήσουμε έτσι ένα μικρό πετραδάκι πίσω μας, να μας βρούνε, καθώς βαδίζουμε ο καθένας στη δική του διαδρομή.Μόνο αυτό...
Το έχω πεί ξανά, η τελευταία γραμμή στην άμυνα μας είμαστε εμείς οι ίδιοι, μέχρι έδω μπορούν να νικήσουν, ποτέ δε θα πάνε βήμα παραπέρα...
Χαιρετώ την ομήγυρη στο ζεστό σπιτικό σου, λορελάη.
Συμφωνώ και προσυπογράφω το σκεπτικό σου, αλλά θέλω να διαφωνήσω με την κατακλείδα. Αν την αποδεχτούμε, μπαίνουμε σε προσωπικά (πολιτικά) αδιέξοδα και θάβουμε την ελπίδα. Θαρρώ πως τη λύση μπορούμε να τη δημιουργήσουμε μέσω Ομάδων Πολιτών σε τοπικό επίπεδο έξω από κομματικές στέγες, όχι όμως και μακριά και ενάντια σε αυτές.
Θα υιοθετήσω το συμπέρασμα της Γυρ. ως πιο ανοιχτό και ανεκτικό ενεργειών. Η κουβέντα του Γιώργου, που την έχει ξαναπεί, είναι πολύ βαριά, πολύ δυνατή, πολύ -δεν ξέρω τι χαρακτηρισμό να χρησιμοποιήσω, αλλά την ασπάζομαι απολύτως.
Φίλοι μου, ξέρω πως εμείς εδώ είμαστε αλληλέγγυοι, και είναι αυτό μια μικρή ανακούφιση.
Και χαίρομαι με την οπτική της Γυριστρούλας και του Θερσίτη, άλλο το πόσο μπορώ να την συμμεριστώ.
Δέν χρειάζονται ομάδες πολιτών, ούτε επιτροπές, ούτε σύλλογοι, αλλά ό κάθε ένας πού θεωρεί ότι πρέπει νά αλλάξει συμπεριφορά καί νά βελτιωθεί άς τό πράξει καί άς γίνει έτσι παράδειγμα γιά τούς γύρω του. Οί ομάδες μετατρέπονται αυτομάτως σέ πολιτική δύναμη, τήν οποία μέ τήν πρώτη ευκαιρία σπεύδουν νά αξιοποιήσουν. Είναι πάντως εμφανές ότι ή πίεσις τής κοινωνίας γίνεται ήδη αισθητή, όσον αφορά θέματα πού έχουν σχέση μέ τήν οικονομία, τήν μόλυνση τού περιβάλλοντος, τήν ενημέρωση κτλ.
Πως να αποφυγω τον πειρασμο και να μη πω την σκεψη μου, οταν η αποψη για το κεφαλι του ψαριου κυριαρχει απελπιστικα;
Θα ηθελα με την πρωτη μου επισκεψη στο blogospito σου, να μη "στρωσω σεντονι" γι' αυτο θα ηθελα να μιλησω με αυτη την παλια μου αναρτηση...
Σ' ευχαριστουμε για τη συμμετοχη σου στη διαμαρτυρια της 11 Φεβ
K.s, τείνω να συμφωνήσω μαζί σου στο θέμα των κινήσεων και των ομάδων, αν και κρατάω ακόμη μια κάποια ελπίδα. Έχεις όμως απόλυτο δίκιο ότι η προσπάθεια είναι πρώτ' απ' όλα προσωπική. Ευχαριστώ για την παρουσία σου.
Vagnes, καλωσόρισες. Ομοφωνούμε φίλε μου.
Δημοσίευση σχολίου