"Ποιητικά μόνον οικεί στ' αλήθεια ο άνθρωπος τη γης ετούτη" Martin Heidegger

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2008

ζυγαριές



…Ώσπου να πεις: δεν είναι πια άλλος τρόπος,
ώσπου για τη συναλλαγή να ξεκινήσεις,
ώσπου να μπεις στη ζυγαριά, είν’ ο κόπος
μετά, νωρίς ή αργά, θα ισορροπήσεις.

Κι αν σου μιλώ με τόση γύμνια
δεν είναι γιατί πια δε θα ξαναϊδωθούμε
είναι γιατί τόσα τσακάλια, τόσα αγρίμια
τριγύρω αυτόν τον χωρισμό καραδοκούνε

Βέβαια, «κανένας με το ζόρι τους ανθρώπους
δεν μπορεί να τους κάνει ν’ αγαπήσουν»
όμως κοιτώ με φρίκη με τι τρόπους
τα καταφέραν και τους κάναν να μισήσουν

Μυκήνες, τείχη, τάφοι, πανοπλίες,
ήλιος που μας πονάει, αγέρας που τυφλώνει…
-Κάποτε ήταν ζωή όλες τούτες οι ερημίες
κάποτε ήταν αίμα ετούτη η σκόνη.
Τα δάχτυλά μας στις ασπίδες και τα κράνη
τι δάκρυα, τι φωνές, τι πόνο ψηλαφήσαν…
«Τόση λαχτάρα ζωής» τη στείλαν να πεθάνει,
τόσες περήφανες ψυχές –και τις λυγήσαν…

Γι’ αυτό δεν είναι ο χωρισμός που με τρομάζει,
το ξύπνημα στην άδεια κάμαρά μου
όπου δεν έχει ακόμα ξεψυχήσει
η φωνή μου που φώναζε όλη νύχτα τ’ όνομά σου,

όχι, δεν είναι η μοναξιά που με τρομάζει,
τις ζυγαριές φοβάμαι που πληθαίνουνε στον κόσμο,
τις ζυγαριές που μέσα μας πληθαίνουν
όταν γι’ αυτό που γεννηθήκαμε δε ζούμε,
τις ζυγαριές, που είπαμε να τις σπάσουμε μια μέρα.

Αχ, είναι να μη μπλέξεις με παλάντζα.
Μην πεις που ένα σου μέρος μοναχά θα εξαργυρώσεις
οι ζυγαριές έχουν σκληρά κι ύπουλα γάντζα,
όσοι μπλεχτήκαν, όλα τα ‘χουν δώσει

για θρύψαλα χαράς και για εσπερίδες
και για γαμήλιες βραδιές στο Μπούρτζι
μα η θάλασσα έφρισσε -φτερούγα από λεπίδες-
τους τρέλαναν τα πρωί του ήλιου οι μπρούντζοι.

Άνθρωποι, ελπίδες, όρκοι, πεποιθήσεις,
άνθρωποι τόσο σίγουροι για την ψυχή τους
- κι έρχονται τώρα οι τελευταίες ειδήσεις:
πουλήθηκαν, καθένας στην τιμή του.


Βύρων Λεοντάρης, "Η ομίχλη του μεσημεριού", Αιχμαλωσία 2
(ο πίνακας: Π. Πικάσσο, το πρόσωπο )

16 σχόλια:

giorgos_st είπε...

Μας τα συμπύκνωσες απόψε, μικρή ένσταση "άνθρωποι τόσο σίγουροι για την ψυχή τους πουλήθηκαν, κάθε ένας στην τιμή του" όχι φίλη μου, όχι ευτυχώς ,όσοι πουλήθηκαν ήταν καλοί πλασιέ... τίποτα άλλο.

Θερσίτης είπε...

Πρόλαβα, πριν πάωστο σχολείο σήμερα, να πάρω μια ανάσα δύναμης και ένα μάθημα από το ποίημα του αγαπημένου και σε μένα Λεοντάρη. Να είσαι καλά και πάντα αιχμηρή, λορελάη.

meril είπε...

Mας έχει πιάσει όλους ...τι να πω; Λορελάη σε φάση έντονη σε βρίσκω...
Καλημέρα

gyristroula2 είπε...

για θρύψαλα χαράς και για εσπερίδες
και για γαμήλιες βραδιές στο Μπούρτζι
μα η θάλασσα έφρισσε -φτερούγα από λεπίδες-
τους τρέλαναν τα πρωί του ήλιου οι μπρούντζοι.
Αυτό είναι το αληθινό τίμημα της πώλησης, το άλλο πρωί, μετά τη...δεξίωση, με τον αμείλικτο ήλιο και τις λεπίδες να φτερουγίζουν γύρω σου.
Και αυτό μόνο με την ψυχή σου το εξαργυρώνεις.

Λορελάη είπε...

Γιώργο μου, μη κρίνεις εξ ιδίων... Έχει δίκιο ο ποιητής. Είπαμε, οι εξαιρέσεις δεν αναιρούν τον κανόνα, απλώς τον επιβεβαιώνουν...

Καλη σου μέρα Θερσίτη και καλό μάθημα.

Εκ γενετής, Μέριλ μου, εκ γενετής... :))

Όπως το λες, Γυριστρούλα, ακριβώς!

george kouros είπε...

Γεια σου Λορελάη. Nice to meet u. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Ανώνυμος είπε...

πόσες φορές έχω αντικρίσει αυτό το πρόσωπο.....στον καθρέφτη και στις αγουροξυπνημένες (και όχι μόνο) φάτσες......
Καλά το έλεγαν οι Σπαρτιάτες (νομίζω):
"Ο άνθρωπος είναι απόδειξη της αξιοπιστίας των όρκων του και όχι οι όρκοι απόδειξη της αξιοπιστίας ενός ανθρώπου"

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι οι όρκοι απόδειξη της αξιοπιστίας του ανθρώπου, μα ο άνθρωπος απόδειξη της αξιοπιστίας του όρκου – Αισχύλος
Αχ βρε Λορελάη, θα'θελα πολύ να σε έχω μαζί μου εκει που κάθε τρεις και λίγο "ξενιτεύομαι" να σου δείξω πόσο δικαιολογημένη είναι η προηγούμενή σου ανάρτηση. Μου αρέσεις λυρική και ποιητική μα σε λατρεύω δυναμική και δηκτική
Φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Ωχ! η μετά από τη γυναίκα και η μνήμη μου με.....απατά! Χρειάζομαι επειγόντως νεράκι με μπόλικο όζον!

Λορελάη είπε...

Γιώργο Κούρο, καλωσόρίσες.
Παιδιά να σας συστήσω τον δεύτερο Γιώργο και τρίτο πολύ καλό φωτογράφο της παρέας. Πηγαίνετε στο μπλογκ του, έχει φοβερή δουλειά.

Ηλιογράφε μου, η ρήση κατ' αρχήν μετράει:)) Εξαιρετικά εύστοχη. Δεν πειράζει που ξέχασες την προέλευση (άλλωστε γι' αυτό είναι οι φίλοι, για συνδρομή...)

Συννεφούλα μου, πού χάνεσαι κορίτσι μου; Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω.
Ααχχχ, μη μου ενθαρρύνεις αυτή την δεύτερη πλευρά που λατρεύεις όπως λες, γιατί θα μας πάρουνε τα αίματα. Χρόνια προσπαθω να την δαμάσω. Άλλωστε ο ποιητικός μου λόγος -που δεν αναρτώ σε μεγάλες ποσότητες για λόγους σεμνότητας- είναι αρκούντως "δυναμικός" με τον τρόπο του. Και όσό περνάει ο καιρός πιστεύω όλο και περισσότερο σ' αυτόν, παρά στις μάχες... σώμα με σώμα.
φιλιά και περιμένω με χαρά τις επισκέψεις σου.

THE_RETURN είπε...

Μια αγαπητή φωνή που έχει σταθεί στην ελληνική ποίηση με παραδειγματική αξιοπρέπεια.

Καλό μεσημέρι.

kostasst είπε...

"Οι ανεμόμυλοι πληθαίνουν- Οι Δον Κιχώτες λιγοστεύουν"...
Κι οι ζυγαριές παντού να μετράνε σώματα, ψυχές, βλέμματα, απόψεις, πράξεις.
Ίσως υπερβολικά αισιόδοξος, ωστόσο, βλέπω μικρές φλογίτσες να ανάβουν. Σημαίες και πάλι θα ανεμίσουν...

Λορελάη είπε...

The return, όπως ακριβώς το λες. Όχι μόνο είναι μεγάλος ποιητής, αλλά χρειάστηκε να υπερασπιστεί τη φωνή του μέσα σε αντίξοες συνθήκες, βαλλόμενος και εκ των έσω... και να σταθεί όρθιος.

kostasst καλωσόρισες. Ευχαριστώ για το σχόλιο και τον στίχο σου. Μου αρέσει η αισιοδοξία σου. Και εύχομαι να έχεις δίκιο.

SILIO D'APRILE είπε...

Λορελάη, μου κάνει εντύπωση η ταύτιση επιλογών...

Λορελάη είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Λορελάη είπε...

Βασίλη, τέτοιες αναπάντεχες ταυτίσεις είναι που δικαιώνουν τον χρόνο που αφιερώνουμε εδώ... :))
καλωσόρισες