Ομολογώ πως δεν συμπαθώ και πολύ τις ημέρες-αφιερωμένες-στην μητέρα, την γυναίκα, την ποίηση κ.λ.π., γιατί μου φαίνονται σαν μέρες-άλλοθι στις ενοχές μας. Γιορτάζουμε νομίζω ό,τι δεν τιμούμε όπως του πρέπει κάθε μέρα. Επειδή λοιπόν πιστεύω ότι η ποίηση δεν είναι μια άνυδρη πνευματική ασχολία ή μια γλυκερή ασώματη μοναχικότητα, αλλά τρόπος ζωής και αισθήματος, χτύπος που ενώνει μυστικές στιγμές, βάζω σήμερα, συνειδητά «εκπρόθεσμα», ένα ποίημα του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, από τα «Σονέτα του σκοτεινού έρωτα», μελοποιημένο από έναν πολύ αξιόλογο, αν και όχι αρκετά γνωστό, μουσικό, τον Δημήτρη Μαραμή, για να τιμήσω την ποίηση, σαν αυτό που θα ήθελα να είναι:
Ένα κόκκινο του αίματος που ακατάπαυστα χτυπάει, που κοινωνείται κι ανταλλάσσεται σαν χειραψία καρδιάς. Ένας ολόφωτος μαγικός κύκλος που πάντα ανατέλλει. Μια μουσική αθωότητα εξευγενισμένη από τον χρόνο. Ένα άσμα εαρινών θαυμάτων. Ένα αδρό μέτωπο με τέσσερα όχι στις γωνίες να κόβουν το άδικο. Μια υπόσχεση κι ανάμνηση χρωμάτων. Μια λυγερή πευκοβελόνα. Ένα ατόφιο κομμάτι του μέσα ουρανού.
Κι ακόμα μια σταγόνα διάφανο νερό:
Ένα παιδί γυρεύει τη φωνή του
(την έκλεψε ο βασιλιάς των γρύλλων)
σε μια σταγόνα διάφανο νερό
ένα παιδί γυρεύει τη φωνή του.
Δεν θέλω τη φωνή για να μιλήσω.
Να φτιάξω μόνο ένα δαχτυλίδι
να το φορέσει η σιωπή
στο δάχτυλό της.
Σε μια σταγόνα διάφανο νερό
ένα παιδί γυρεύει τη φωνή του.
(μα η φωνή αιχμάλωτη μακριά
έχει φορέσει γρύλλου φορεσιά)
Ένα κόκκινο του αίματος που ακατάπαυστα χτυπάει, που κοινωνείται κι ανταλλάσσεται σαν χειραψία καρδιάς. Ένας ολόφωτος μαγικός κύκλος που πάντα ανατέλλει. Μια μουσική αθωότητα εξευγενισμένη από τον χρόνο. Ένα άσμα εαρινών θαυμάτων. Ένα αδρό μέτωπο με τέσσερα όχι στις γωνίες να κόβουν το άδικο. Μια υπόσχεση κι ανάμνηση χρωμάτων. Μια λυγερή πευκοβελόνα. Ένα ατόφιο κομμάτι του μέσα ουρανού.
Κι ακόμα μια σταγόνα διάφανο νερό:
Ένα παιδί γυρεύει τη φωνή του
(την έκλεψε ο βασιλιάς των γρύλλων)
σε μια σταγόνα διάφανο νερό
ένα παιδί γυρεύει τη φωνή του.
Δεν θέλω τη φωνή για να μιλήσω.
Να φτιάξω μόνο ένα δαχτυλίδι
να το φορέσει η σιωπή
στο δάχτυλό της.
Σε μια σταγόνα διάφανο νερό
ένα παιδί γυρεύει τη φωνή του.
(μα η φωνή αιχμάλωτη μακριά
έχει φορέσει γρύλλου φορεσιά)
| ένα παιδί γυρεύει ... |
Το c.d. θα το βρείτε σε μια καλαίσθητη έκδοση της Μικρής Άρκτου, στο βιβλίο-c.d., με τίτλο "Σονέτα του σκοτεινού έρωτα" του Φ. Γκ. Λόρκα
8 σχόλια:
Λορελάη καλημέρα και σ΄ευχαριστώ για το λίνκ! Τώρα όσον αφορά τις "παγκόσμιες ημέρες" θα συμφωνήσω μαζί σου, το καλύτερο θα ήταν μια "Παγκόσμια ημέρα.....Υπενθύμισης"!
"Τα μαλλιά μου ο ήλιος
τα΄καψε για πάντα
και είμαι τώρα γέρος
δυο χρονώ μωρό"
Λόρκα
Τι ωραία έκπληξη είναι αυτή; Ο Λόρκα κι εμείς. Πρώτη μου φορά μπαίνω έτσι σε ποίημα. Μας άγγιξες με το μαγικό ραβδάκι σου, μαγισσούλα, ποτέ πια δεν θα είμαστε ίδιοι!
Τι όμορφο που είναι να ζεσταίνεται η ψυχή σου καθώς ξεκινάς τη μέρα σου!
Ευχαριστώ πολύ κι εγώ για το link, πολύ έξυπνη ιδέα!
Όσο για τις μέρες-αφιερώματα-γιορτές, ναι! Γιορτή είναι η κάθε μέρα σ' αυτά που πιστεύουμε τιμούμε κι αγαπάμε!
Αγγέλα έι έι...
πΏς μας κάνεις έτσι....
Σου ψιθύρισε άνεμος μαρτυριάρης πως το χουμε ανάγκη; ΄
Πώς μας αφουγκράζεσαι έτσι....
Ευχαριστώ
Λορελάη ευχαριστώ,καλά εσύ πριν λίγο καιρό ρωτούσες τα βασικά! και τώρα στα όρια του χάκερ! είσαι που είσαι μια λατρεία! αλλά τελικά καλά έλεγες, όταν παραδίνεσαι το κάνεις ολοκληρωτικά και υπέροχα! Εγώ θα πρότεινα" παγκόσμια μέρα της "ανέλπιστης φιλίας"
Καλή μου Λορελάη, σε ευχαριστώ... Και για το διάφανο νερό, ιδίως για αυτό, τώρα που ψαχνω μια δυνατή φωνή. Οι γρύλλοι ξέρω πως την έχουν και πως μου φτιάχνουν δακτυλίδια να τραγουδά η σιωπή μου σφιχτά δεμένη με του καλοκαιριού το όνειρο, για άλλα ταξίδια σ' άλλες άνοιξες χλωρές
Σήμερα δέχτηκα -από σένα- τον πιο τιμητικό χαρακτηρισμό που έχω ποτέ δεχτεί. Και μάλιστα έγινα -μας έκανες όλους τους φίλους- συμπρωταγωνιστές σε μια όμορφη έκφρασή σου.
Σε ευχαριστούμε από καρδιάς, λορελάη.
Παιδιά, γλυκύτατοί μου φίλοι κι "ανέλπιστοι" συνοδοιπόροι, εγώ σας ευχαριστώ, που είστε εδώ, καθημερινοί συνομιλητές και σύν-τροφοι των πιο μύχιων, των πιο αληθινών, των πιο όμορφων, παρόντες και στα δύσκολα και στα εύκολα, με την καθαρότητα του διάφανου νερού, με την καρδιά ορθάνοιχτη και τις κεραίες ευαίσθητες σε κάθε άγγιγμα... τέτοιες συναντήσεις είναι ο ορισμός του ευ-τυχούς.
την αγάπη μου και την καλημέρα μου μέσα από την καρδιά μου :):):)
Δημοσίευση σχολίου