Το παρθενικό μου κλιπάκι, κατόπιν υποδείξεων του Κωστή Ψαρράκη, τον οποίο θερμοευχαριστώ.
(για να το δείτε κλείστε την μουσική στ' αριστερά)
Το ποίημα είναι από τα "Δέντρα θαλάσσης ανεπλέκονταν..."
Το μουσικό κομμάτι είναι από το άλμπουμ "Επιστροφή" του Στ. Λάντσια
18 σχόλια:
Χαίρομαι που το έκανες και σου δωσε ευχαρίστηση
Η ποίησή σου είναι (δίχως καμιά διάθεση να σου χαϊδέψω τ' αυτιά) από τα πιο καθαρά πράγματα που αντικρίζω τελευταία
Να σαι καλά και δημιουργική
Ευχαριστώ πολύ Μέριλ μου.
Ναι, είναι πολύ ωραία διαδικασία. Μπορεί να κάνει κανείς ενδιαφέροντα πράγματα αν ασχοληθεί. Αυτό ήταν μόνο δοκιμαστικό, αλλά πολύ το χάρηκα! :)
Μου αρέσει να μπαίνει η ποίηση παντού. Στη μουσική, στη φωτογραφία, στη ζωγραφική, στο δρόμο, στο ράδιο, στα sms, στη διαφήμιση. Ναι, ακόμα και στη διαφήμιση.
Μου αρέσει που δεν διστάζεις να "νοθεύσεις" τους στίχους σου με εικόνες και μουσικές.
Καλή αρχή, καλή συνέχεια!
Να σου το πω και δημόσια, είναι υπέροχο,σαν και σένα.
Γυριστούλα μου, κι εγώ είμαι της άποψης ότι η ποίηση οφείλει να είναι αυθυπαρκτη κατ' αρχήν. Δηλαδή να μην χρειάζεται απολύτως τίποτα για να λειτουργήσει.
Αλλά δεν είμαι καθόλου αρνητική σε νέες συνθέσεις. Σε παντρέματα. Που οδηγού΄ν σε κάτι άλλο. Καινούριο.
Μ' αυτήν την έννοια βρίσκω δημιουργικό να φιτάχνεις κάτι χρησιμοποιώντας διαφορετικά υλικά. άλλωστε η μουσική με την ποίηση ήταν πάντα αγαπημένες τέχνες. Σιγά-σιγά όμως μπαίνουν και τα εικαστικά στο παιχνίδι. Κι αυτό μου αρέσει. Εννοείται φυσικά ότι αυτό το κλιπάκι είναι πολύ απλό. Είναι μόνο μια διαφορετική ματιά και μια διαφορετική εμπειρία.
Αλλά πολύ μ' αρέσουν αυτά τα "παιχνίδια" :)
Γιώργο μου, με σκλαβώνεις... :)
ειναι πολύ όμορφο.
έχω διατυπώσει και παλαιότερα την άποψη ότι ίσως ειναι μια άλλη μορφή τέχνης που μας επιτρέπει το νέο μας "μολύβι" ο υπολογιστής.
ναι, κάπως έτσι το σκέφτομαι κι εγώ Κωστή.
Ευχαριστώ :)
Απλά όμορφο:) Μέρα καλή
Όμορφο και μελαγχολικό με μια λέξη υπέροχο!
έχω τόσες φωτογραφίες και δεν έχω φτιάξει ούτε ένα τόσο δα βιντεάκι, ντροπή μου :)
Τ'ωρα φαίνεται τέλεια!!!!
Είναι εξαιρετικό... Στο ξαναείπα άλλωστε!
Μου αρέσει πάρα πολύ και το κείμενο.
Άντε να δούμε κι άλλα....
Αυτό το κείμενο θάθελα κάποια στιγμή να το ζωγραφίσω...
Λάκη, σ' ευχαριστώ πολύ. καλημέρα κι από μένα :)
Ηλιογράφε μου, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ.
Συγχώρεσέ με που δεν αναφέρω ότι η 2η φωτό (αυτή η υπέροχη με το παγκάκι) είναι δική σου, αλλά οφείλεται στο ότι χρησιμοποίησα εκτός από δικές μου, κι άλλες από το google, που δεν ξέρω τίνων είναι, οπότε δεν ήξερα τι να βάλω στο τέλος... συγγνώμη και πάλι. Αυτό έγινε πάνω στον ενθουσιασμό της πρώτης φοράς. Στα επόμενα θα είμαι πιο συστηματική.
Να φτιάξεις! να φτιάξεις! είναι πολύ ωραίο! :):):)
Μαριέλα μου, ευχαριστώ πολύ.
Ναι, να το ζωγραφίσεις! Θα έχει πολύ ενδιαφέρον και για μένα αυτό που θα "δεις". φιλιά :)
ω, δεν πειράζει, εφόσον το αποτέλεσμα είναι όμορφο δεν με πειράζει καθόλου :)
Σ'ευχαριστώ γι' αυτό το ποιητικό αποτέλεσμα κι ας "πέρασαν οι μέρες της θαλάσσης". Ειναι μια από τις λίγες φορές που ο ποιητής μας αφήνει να δούμε κιεμείς αυτό που βλέπει χωρίς όμως να μας στενεύει τον ορίζοντα ή να μας στερεί τις πολλαπλές "αναγνώσεις".
Υπέροχος συνδυασμός.
Βραχονησίδα, Θερσίτη, είστε πολύ ευγενικοί και γενναιόδωροι... Ευχαριστώ πολύ :)
Καλημέρα
Καλή αρχή.Εν ΑΡΧΗΝ είναι ο λόγος μετα ο φιλος μου εθτιαξε το κλιπακι ..μετα ετάκαρε και επέτα πετρες στα μουντάνια απου γυρίζαμε και απόις
έγειρε σο την ΑΘΗΝΑ..
Ανε του φρουκάσε σε μια ολιά γκαιρό σε θωρώ σε κάνα χαράκι σκαρφαλωμένη να ΜΙΛΕΙΣ με τα πετεινά του ουρανού ..και ξάσου.
Ο ποδομός μου ΕΙΝΑΙ μυστήριο πράμα
απείς ετακάραμε και καμπανίζαμε σα τση χιαρχιντισμένους στα μουντάνια και τσι κλεισούρες του απάνω κόσμου ..
Μη σε δω σα το τσαμπί το σταφύλι να κρέμεσαι από κιανένα παράθυρο κιαμιάς πολυκατοικίας έτα..μεχρι το κλιπάκι καλά είναι .Απο κειά και πέρα δε σου τάσω ..και ξάσου!!!
ότι είπαμε ..ψωμί και αλάτσι..
Μάλλον βάλε αλάτσι!!!
Περίπλου λυπάμαι, αλλά δεν γνωρίζω την γλώσσα σου. Αν εσύ γνωρίζεις τη δική μου, θα μπορούσες να μιλήσεις σ' αυτήν για να σε καταλάβω;
(από τα λίγα κρητικούλια -όπως λέμε αγγκλικούλια- που γνωρίζω, υποθέτω ότι λες πως έφτιαξε το κλιπάκι ο φίλος σου. για την αποκατάσταση της αλήθειας και μόνο, να διευκρινίσω ότι ο Κωστής μού είπε μόνο τρία -κυριολεκτώ- πράγματα, για το πώς γίνεται ένα κλιπ, και γι' αυτό τον ευχαρίστησα ως όφειλα, αλλά το κλιπάκι το έφτιαξα εγώ, χωρίς καμμία άλλη συνδρομή.
επίσης επειδή από τις λέξεις πολυκατοικία και κρέμεσαι που γνωρίζω, υποθέτω ότι αναρωτιέσαι αν θα κρεμαστώ από κάποια πολυκατοικία, απορώ πώς σου ήρθε μια τέτοια ιδέα και σε διαβεβαιώ ότι δεν έχω σκοπό να κάνω τη σημαία, τουλάχιστον στο ορατό μέλλον.)
την καλημέρα μου.
Δημοσίευση σχολίου