Αν και οι φωτογραφίες είναι άκρως ερασιτεχνικές και αδικούν τα έργα, παραθέτω σήμερα δουλειά του Τ. Δημόπουλου -αφού σας το υποσχέθηκα-, σχολιάζοντας ποιητικά τις χρωματικές αφηγήσεις του.
όλα τα ψέματά μου δεν αρκούν να σε στολίσω 
στημένο το παιχνίδι απ' την αρχή
τι κι αν προσεύχομαι και αν ξιφομαχώ
πάνω στην τσόχα
ξεγέλασε τα μυστικά τους
πριν καταλάβουν το σκοτάδι σου
τι κι αν τα έπαιξες όλα για όλα
η θάλασσα πάντα θα λέει
την τελευταία λέξη
είν' εύκολο να τρέξεις μ' ενθουσιασμό
στην πτώση
φτάνει μια παιδική τσουλήθρα
και μια εντολή απ' τ' άγνωστο
είναι ο κόσμος ένας μικρός ανθός
πώς μέσα του παράξενα σε χάνω
C' est ridicule να ντρέπεσαι
που όλα
τόσο αδιάντροπα ξεχνούν
σμίλεψε τη λάβα σου
αν θες ν' ανέβεις ουρανό
του φεγγαριού το δρόμο
θηρία τον φυλάνε
πρόσεχε!
10 σχόλια:
Εξαιρετικό!
δεν έχω άλλη πιο κατάλληλη λέξη γι αυτό που βλέπω, διαβάζω και ακούω ταυτόχρονα!
ναι, είναι ωραία όταν αγκαλιάζονται οι τέχνες Μαριέλα μου :):)
ομολογώ ότι κι εγώ το χάρηκα.
σ' ευχαριστώ πολύ
Τώρα τι να πω που είμαι φανατική της δικής σου τέχνης και θα αδικήσω προφανώς .....
Ωραία γραφή και αντάξιά της η ανάγνωση.
Καλημέρα σου.
Μέρη μου, ευχαριστώ για την αγάπη, αλλά νομίζω ότι οι συνομιλίες στην τέχνη είναι πάντα για κοινό όφελος.
φιλιά :)
Βραχονησίδα μου, αυτοί οι διάλογοι είναι ενδιαφέροντες πράγματι.
καλημέρα κι από μένα :)
Aαα! Τι ωραία! Υπέροχη συνομιλία,κοινή γλώσσα η τέχνη,η μία και μοναδική.
Έτσι είναι Γυριστρούλα μου, κοινή γλώσσα η τέχνη.
νάσαι καλά φιλενάδα:)
Παρα πολυ ομορφο αυτο το παντρεμα. Παρα πολυ...
Αλλα και αυτο που μου κολλησε στο μυαλο: C' est ridicule να ντρέπεσαι
που όλα
τόσο αδιάντροπα ξεχνούν
...
Kαλημερα,
ξ.
μια μεγάλη αγκαλιά άνοιξε και χώρεσε μέσα χρώμα,λέξεις, φθόγγους
και το αποτέλεσμα πανέμορφο
καλημέρα σου
Ξι (γιατί άλλαξες το όνομά σου; μου άρεσε το Ξενιάδα), σ' ευχαριστώ πολύ καλή μου :)
(κάτι ξέρεις εσύ από μνήμη και από λήθη...:)
φιλιά
logia, χαίρομαι πάρα πολύ που αγκαλιάστηκαν μέσα σου έτσι όμορφα όλ' αυτά.
καλημέρα κι από μένα :)
Δημοσίευση σχολίου