Ήρθε η ώρα της σποράς

αφιερωμένο σ' αυτούς που ξανανάβουν τα μάτια

και σ' όλους όσους προπορεύονται

κρυφά

μέσα στη νύχτα των λεόντων

Οι προσκυνητές καταφθάνουν από παντού
Κρατούν χρώματα τυλιγμένα σε όμορφα πακέτα


Από πίσω έρχονται οι εχθροί
Πεζοί ή πάνω σε χαλασμένα ποδήλατα
Δεν κρατούν τίποτα
Έρχονται φορτωμένοι μάτια περιπολικά


Γελώ δυνατά
Και το γέλιο μου ρίχνει κουρτίνες φωτός


Φυλάω τα χρώματα γι’ αργότερα
Τώρα επείγει να σκοτώσω
Ριπές
Τους βλέπω έναν-έναν να πέφτει τσιρίζοντας
μια μυρωδιά ναφθαλίνης


Τελευταίοι έρχονται –ευτυχώς- οι μάγοι
Πάνω σε καμήλες όπως τότε
Ποδοπατούν τη ναφθαλίνη με αρχοντιά
Και στρώνουν παντού μια ωραία τυφλότητα
Από πράσινο φρεσκοκομμένο χορτάρι


Διπλώνω με προσοχή το χάρτη μου
Να μη χυθεί το φως
Που θα πέσει άπλετο αύριο
Φορώ τα καινούρια μου μεταξωτά χρώματα


Ήρθε η ώρα της σποράς


Σου είπα κάποτε
Μπορώ να σβήνω τα μάτια
Και να τα ξανανάβω όταν έρθει η ώρα


Με ακολουθείς μέσα στη νύχτα των λεόντων
Κι ίσως είσαι εσύ που προπορεύεσαι
Κρυφά
Σπέρνουμε μάτια στα παρτέρια
Έπειτα καθόμαστε στο μώλο
Κατάχαμα όπως παιδιά
Κουνώντας τα πόδια πάνω απ’ το νερό
Και περιμένουμε την ανατολή


Ο ήλιος εδώ βγαίνει πάντα από τη θάλασσα
Πυρωμένο ρόδο


(από "arabesque")