Με θρησκευτική κατάνυξη γεύτηκα εγώ ο άθεος τη μουσική παροχή σου, λορελάη, με τον τροβαδούρο της γενιάς μας, της ψυχής μας, του κλίματός μας... Σκέφτομαι τώρα γιατί μου αρέσει ο Χατζιδάκις και ταυτόχρονα ο Νιόνιος. Αλλού στην ψυχή μας χτυπά ο ένας κι αλλού επενεργεί ο άλλος. Αν έπρεπε να διαλέξω, θα έκοβα το χέρι μου, για να μην. Ευχαριστίες από τη λαβωμένη μας καρδιά.
Οι φωτογραφίες υπέροχες, ο Σαββόπουλος που κάποτε του ακουμπήσαμε την εφηβία μας και την ταξίδεψε και μετά πολλές φορές εμένα με απογοήτευσε και με θύμωσε μου φέρνει ανάκατα συναισθήματα, είναι μεγάλη κουβέντα Λορελάη.
Καλέ μου Γιώργο, έχω καταφέρει να διακρίνω το καλλιτεχνικό έργο του δημιουργού από την πολιτική έκφρασή του. Ιδίως όταν το έργο προηγείται και η όποια πολιτική ... αποστασία έπεται. Αυτή δεν αλλάζει το έργο. Εμείς αυτόν τον καλλιτέχνη αγαπήσαμε. Είναι δικός μας. Άλλο αν αργότερα ο ίδιος ο καλλιτέχνης αποστασιοποιήθηκε από το έργο του. Ποσώς μας ενδιαφέρει. Ιδίως όταν διαρκώς μεταλλάσσεται.
Ναι θερσίτη αλλά όταν το έργο έίναι βαθιά πολιτικό όπως του Σαββόπουλου την έχω τη δυσκολία μου να τα ξεχωρίσω,δεν επιμένω όμως είναι η δική μου δυσανεξία στις μεταλλαγές αυτού του τύπου,δεν μου λείπει κανένας δίσκος του καμιά μουσική του όμως δεν μπορώ να κάνω ανάρτηση(δεν έχω κάνει καμία) κάτι με στεναχωρεί...
Zero, ευχαριστώ για την παρουσία. Χαίρομαι ιδιαίτερα που έχουμε τον Μπόρχες κοινή αγάπη.
Γυριστρούλα μου είπαμε: οι φωτογραφίες είναι του ΗΛΙΟΓΡΑΦΟΥ! Δεν είναι δικές μου. Ούτε τον ξέρω τον άνθρωπο. Απλά μου άρεσαν οι φωτογραφίες του και είχε την ευγένεια να μου επιτρέψει να τις βάλω.
Μέριλ μου καλησπέρα.
Γιώργο, μ' ενδιαφέρει μόνο το έργο ενός καλλιτέχνη, όχι η ιδεολογία του. Κι αν κρίνω κάτι είναι η συνέπεια στο έργο του, όχι στις απόψεις του. Αν μιλάς για τη στάση ζωής που εκφράζει μέσα από το έργο του (που εσύ ονομάζεις πολιτικό, εγώ όχι), τον βρίσκω απολύτως συνεπή. Αλλά αυτό είναι όντως μια μεγάλη κουβέντα.
desapoin klp., για να είμαι μαμά σου, θα έπρεπε να είμαι θαύμα της φύσης :) Οι γενιές γλυκιά μου αλλάζουν κάθε 20-30 χρόνια. Λες να είμαι 60 χρονών;;;!!! Το να μην σ' αρέσει ο Σαββόπουλος είναι δικαίωμά σου, αλλά το να ανακαλύπτεις τον ντανταϊσμό, τον μηδενισμό, τον υπαρξισμό, τον μαγικό ρεαλισμό, τον μεταμοντερνισμό, και άλλα πολλά στα 36 σου και εν έτει 2008, είναι σαν να πηγαίνεις στην Αμερική με αεροπλάνο της γραμμής και να αναφωνείς: Αααα, μια καινουρια ήπειρος!!! Με αυτή τη λογική πώς κατάφερες να παίξεις Πεντζίκη;;; Απορώ!!! Διαβάστε κυρία μου, γιατί δεν έχετε πια το άλλοθι των 18 χρόνων. Ή τουλάχιστον μην εκτίθεσθε.
Αχ ο Σαββόπουλος βρε Λορελάη μέχρι και τα τραπεζάκια έξω το 83 με είχε μαζί του, μετά άρχισε τα άλματα και μου ξέφυγε μέχρι να φτάσουμε στο κούρεμα και στη συνέχεια σε ένα ιδιότυπο life style,σε ένα διδακτισμό και σε ένα στομφώδες επί παντός του επιστητού που δεν μου πήγε,δεν είχε σχέση με το τι να τα κάνω τα τραγούδια σας, με το κύταρο,με την κυρία Μάνου,τον αγαπώ όμως ακόμα παρ'όλο που πιστεύω πως δεν έχει πιά την φρεσκάδα να μας εκπλήξει αλλά ξαναλέω είναι προσωπική μου αυτή η αίσθηση.
tΝαι, βρε Γιώργο, δεν αντιλέγω ότι δεν έχει πια η δουλειά του τη φρεσκάδα των πρώτων χρόνων. Αλλά δεν περιμένω από έναν άνθρωπο 70 χρονών να διαθέτει την ορμή και την αναπτρεπτικότητα της νεότητας. Το στομφώδες και τον διδακτισμό που λες, εγώ δεν τα έχω δει. Ίσως να μην έτυχε. Τις λίγες φορές που τον έχω ακούσει ή διαβάσει μου έχουν φανεί σωστά αυτά που έχει πει. Τα άλματα τα κατανοώ. Ένας ανήσυχος άνθρωπος δεν μπορεί να κάτσει στ' αυγά του. Το πού θα τον πάνε τα άλματα είναι ένα ρίσκο που κανείς δεν ξέρει από πριν πού θα βγάλει. Τι να γίνει; Προτιμώ όμως τα άλματα από την ακινησία. Όσο για το λάιφ στάιλ, πραγματικά δεν μ' ενδιαφέρει διόλου. Το έχω ξαναπεί. Η ζωή και όλα τ' άλλα των μεγάλων δημιουργών και των μεγάλων στοχαστών δεν με αφορούν. Αλίμονο αν δεν άκόυγα Μότσαρτ επειδή ήταν ένας δημοσιοσχετίστας σαν αυτούς που σήμερα φτύνουμε, αν δεν διάβαζα Έζρα Πάουντ ή Χάιντεγγερ, εξαιτίας της σχέσης τους με τον φασισμό, Όσκαρ Ουάιλντ ή Ρεμπώ ή Μπάροουζ εξαιτίας της σκανδαλώδους ζωής τους κλπ. κλπ. κλπ. Το μόνο που μ' ενδιαφέρει είναι αν το έργο τους συνεχίζει να κάνει την ψυχή και τη ζωή μου καλύτερη. Μ' αυτή την έννοια δεν θα αποποιηθώ ποτέ το έργο του Σαββόπουλου, ακόμη κι αν γίνει σίριαλ κίλερ και ανθρωποφάγος μαζί. Απλώς θα κουνήσω με λύπη το κεφάλι και θα ξαναβάλω τέρμα το Φορτηγό ή το Περιβόλι του τρελού. Φυσικά όλ' αυτά δεν αφαιρούν από εσένα και οποιονδήποτε, το δικαίωμα να έχεις την όποια προσωπική σχέση-απόσταση με τον Σαββόπουλο ή με όποιον άλλον, με το ίδιο τρόπο που εγώ δικαιούμαι να συνεχίζω να τον αγαπώ, να τον τιμώ και... να τον αναρτώ. Την ζεστή μου καλημέρα.
Σας παρακολουθώ με ενδιαφέρον... Αυτές οι κουβέντες που γεννιούνται (με ή χωρίς αφορμή) είναι ό,τι καλύτερο για μια κρύα μέρα... Αν μ' αρέσει ο Νιόνιος; Μ' αρέσει. Τα τραγούδια του το ύφος του. Σημαία μου δεν τον κάνω αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία
Μέριλ μου, ναι, αυτές οι συζητήσεις είναι χρήσιμες, πρωτίστως γιατί κρατούν το πνεύμα μας ζωντανό και τα αντανακλαστικά μας σε ετοιμότητα. Κι εσύ νάσαι καλά. καλό απόγευμα.
20 σχόλια:
μα......δεν παίζω κιθάρα!!!!!! :)))))) :)))))))
Με θρησκευτική κατάνυξη γεύτηκα εγώ ο άθεος τη μουσική παροχή σου, λορελάη, με τον τροβαδούρο της γενιάς μας, της ψυχής μας, του κλίματός μας...
Σκέφτομαι τώρα γιατί μου αρέσει ο Χατζιδάκις και ταυτόχρονα ο Νιόνιος. Αλλού στην ψυχή μας χτυπά ο ένας κι αλλού επενεργεί ο άλλος. Αν έπρεπε να διαλέξω, θα έκοβα το χέρι μου, για να μην. Ευχαριστίες από τη λαβωμένη μας καρδιά.
Εεεε, έχεις δίκιο, Ηλιογράφε... Μου βγήκαν κάπως άτσαλα τα διαστήματα...σόρυ. Εδιορθώθη.
Θερσίτη μου, είναι και οι δύο μεγάλοι. Δεν χρειάζεται να διαλέξουμε. Μόνο να τους χαιρόμαστε. την καλημέρα μου.
Πραγματι ο καθενας το βλεπει οπως νιωθει αυτος.
Πολυ σωστο.
Α, λορελάη, τι ωραία τοπία! Ελπίζω να ήσουν κι εσύ εκεί...
Ευχαριστίες μόνο και στους δυο
Οι φωτογραφίες υπέροχες, ο Σαββόπουλος που κάποτε του ακουμπήσαμε την εφηβία μας και την ταξίδεψε και μετά πολλές φορές εμένα με απογοήτευσε και με θύμωσε μου φέρνει ανάκατα συναισθήματα, είναι μεγάλη κουβέντα Λορελάη.
Καλέ μου Γιώργο, έχω καταφέρει να διακρίνω το καλλιτεχνικό έργο του δημιουργού από την πολιτική έκφρασή του. Ιδίως όταν το έργο προηγείται και η όποια πολιτική ... αποστασία έπεται. Αυτή δεν αλλάζει το έργο. Εμείς αυτόν τον καλλιτέχνη αγαπήσαμε. Είναι δικός μας. Άλλο αν αργότερα ο ίδιος ο καλλιτέχνης αποστασιοποιήθηκε από το έργο του. Ποσώς μας ενδιαφέρει. Ιδίως όταν διαρκώς μεταλλάσσεται.
Ναι θερσίτη αλλά όταν το έργο έίναι βαθιά πολιτικό όπως του Σαββόπουλου την έχω τη δυσκολία μου να τα ξεχωρίσω,δεν επιμένω όμως είναι η δική μου δυσανεξία στις μεταλλαγές αυτού του τύπου,δεν μου λείπει κανένας δίσκος του καμιά μουσική του όμως δεν μπορώ να κάνω ανάρτηση(δεν έχω κάνει καμία) κάτι με στεναχωρεί...
Zero, ευχαριστώ για την παρουσία. Χαίρομαι ιδιαίτερα που έχουμε τον Μπόρχες κοινή αγάπη.
Γυριστρούλα μου είπαμε: οι φωτογραφίες είναι του ΗΛΙΟΓΡΑΦΟΥ! Δεν είναι δικές μου. Ούτε τον ξέρω τον άνθρωπο. Απλά μου άρεσαν οι φωτογραφίες του και είχε την ευγένεια να μου επιτρέψει να τις βάλω.
Μέριλ μου καλησπέρα.
Γιώργο, μ' ενδιαφέρει μόνο το έργο ενός καλλιτέχνη, όχι η ιδεολογία του. Κι αν κρίνω κάτι είναι η συνέπεια στο έργο του, όχι στις απόψεις του. Αν μιλάς για τη στάση ζωής που εκφράζει μέσα από το έργο του (που εσύ ονομάζεις πολιτικό, εγώ όχι), τον βρίσκω απολύτως συνεπή. Αλλά αυτό είναι όντως μια μεγάλη κουβέντα.
desapoin klp., για να είμαι μαμά σου, θα έπρεπε να είμαι θαύμα της φύσης :) Οι γενιές γλυκιά μου αλλάζουν κάθε 20-30 χρόνια. Λες να είμαι 60 χρονών;;;!!! Το να μην σ' αρέσει ο Σαββόπουλος είναι δικαίωμά σου, αλλά το να ανακαλύπτεις τον ντανταϊσμό, τον μηδενισμό, τον υπαρξισμό, τον μαγικό ρεαλισμό, τον μεταμοντερνισμό, και άλλα πολλά στα 36 σου και εν έτει 2008, είναι σαν να πηγαίνεις στην Αμερική με αεροπλάνο της γραμμής και να αναφωνείς: Αααα, μια καινουρια ήπειρος!!!
Με αυτή τη λογική πώς κατάφερες να παίξεις Πεντζίκη;;; Απορώ!!!
Διαβάστε κυρία μου, γιατί δεν έχετε πια το άλλοθι των 18 χρόνων. Ή τουλάχιστον μην εκτίθεσθε.
Αχ ο Σαββόπουλος βρε Λορελάη μέχρι και τα τραπεζάκια έξω το 83 με είχε μαζί του, μετά άρχισε τα άλματα και μου ξέφυγε μέχρι να φτάσουμε στο κούρεμα και στη συνέχεια σε ένα ιδιότυπο life style,σε ένα διδακτισμό και σε ένα στομφώδες επί παντός του επιστητού που δεν μου πήγε,δεν είχε σχέση με το τι να τα κάνω τα τραγούδια σας, με το κύταρο,με την κυρία Μάνου,τον αγαπώ όμως ακόμα παρ'όλο που πιστεύω πως δεν έχει πιά την φρεσκάδα να μας εκπλήξει αλλά ξαναλέω είναι προσωπική μου αυτή η αίσθηση.
tΝαι, βρε Γιώργο, δεν αντιλέγω ότι δεν έχει πια η δουλειά του τη φρεσκάδα των πρώτων χρόνων. Αλλά δεν περιμένω από έναν άνθρωπο 70 χρονών να διαθέτει την ορμή και την αναπτρεπτικότητα της νεότητας. Το στομφώδες και τον διδακτισμό που λες, εγώ δεν τα έχω δει. Ίσως να μην έτυχε. Τις λίγες φορές που τον έχω ακούσει ή διαβάσει μου έχουν φανεί σωστά αυτά που έχει πει. Τα άλματα τα κατανοώ. Ένας ανήσυχος άνθρωπος δεν μπορεί να κάτσει στ' αυγά του. Το πού θα τον πάνε τα άλματα είναι ένα ρίσκο που κανείς δεν ξέρει από πριν πού θα βγάλει. Τι να γίνει; Προτιμώ όμως τα άλματα από την ακινησία. Όσο για το λάιφ στάιλ, πραγματικά δεν μ' ενδιαφέρει διόλου. Το έχω ξαναπεί. Η ζωή και όλα τ' άλλα των μεγάλων δημιουργών και των μεγάλων στοχαστών δεν με αφορούν. Αλίμονο αν δεν άκόυγα Μότσαρτ επειδή ήταν ένας δημοσιοσχετίστας σαν αυτούς που σήμερα φτύνουμε, αν δεν διάβαζα Έζρα Πάουντ ή Χάιντεγγερ, εξαιτίας της σχέσης τους με τον φασισμό, Όσκαρ Ουάιλντ ή Ρεμπώ ή Μπάροουζ εξαιτίας της σκανδαλώδους ζωής τους κλπ. κλπ. κλπ. Το μόνο που μ' ενδιαφέρει είναι αν το έργο τους συνεχίζει να κάνει την ψυχή και τη ζωή μου καλύτερη. Μ' αυτή την έννοια δεν θα αποποιηθώ ποτέ το έργο του Σαββόπουλου, ακόμη κι αν γίνει σίριαλ κίλερ και ανθρωποφάγος μαζί. Απλώς θα κουνήσω με λύπη το κεφάλι και θα ξαναβάλω τέρμα το Φορτηγό ή το Περιβόλι του τρελού.
Φυσικά όλ' αυτά δεν αφαιρούν από εσένα και οποιονδήποτε, το δικαίωμα να έχεις την όποια προσωπική σχέση-απόσταση με τον Σαββόπουλο ή με όποιον άλλον, με το ίδιο τρόπο που εγώ δικαιούμαι να συνεχίζω να τον αγαπώ, να τον τιμώ και... να τον αναρτώ.
Την ζεστή μου καλημέρα.
Σας παρακολουθώ με ενδιαφέρον...
Αυτές οι κουβέντες που γεννιούνται (με ή χωρίς αφορμή) είναι ό,τι καλύτερο για μια κρύα μέρα...
Αν μ' αρέσει ο Νιόνιος; Μ' αρέσει. Τα τραγούδια του το ύφος του. Σημαία μου δεν τον κάνω αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία
Να στε καλά παιδιά
Μέριλ μου, ναι, αυτές οι συζητήσεις είναι χρήσιμες, πρωτίστως γιατί κρατούν το πνεύμα μας ζωντανό και τα αντανακλαστικά μας σε ετοιμότητα.
Κι εσύ νάσαι καλά. καλό απόγευμα.
Δημοσίευση σχολίου