"Όταν προσδοκούμε από τους άλλους να μάς «καταλάβουν», στην ουσία τούς ζητούμε να μάς συμμεριστούν την αυτοκατανόησή μας. Φιλία είναι η (σιωπηρή) συμφωνία ότι η μία πλευρά συμμερίζεται την αυτοκατανόηση της άλλης."
(ε, αν δεν καταλαβαίνει πόσο καλή, έξυπνη, λαμπερή, ταλαντούχα, μοναδική είμαι, τι φίλος είναι;)
(ε, αν δεν καταλαβαίνει πόσο καλή, έξυπνη, λαμπερή, ταλαντούχα, μοναδική είμαι, τι φίλος είναι;)
"Μιά συζήτηση περί φιλίας ή αγάπης μπορεί να σημάνει την αρχή ή το τέλος της φιλίας ή της αγάπης."
(σσσσσσστττ… άσε καλύτερα... ας μη πούμε τίποτα….)
"Οι αλαζόνες προκαλούν την αντιπάθεια επειδή δεν μπορούμε να περιμένουμε επιβεβαίωση της δικής μας φιλαυτίας."
(ε, είναι κι αυτό… Σου μιλάω βρε παιδί μου! Δεν μου δίνεις καμμία σημασία!)
(ε, είναι κι αυτό… Σου μιλάω βρε παιδί μου! Δεν μου δίνεις καμμία σημασία!)
"Οι ανόητοι μονίμως παραπονούνται ότι οι ευφυείς είναι επηρμένοι."
(ποτέ! Ποτέ! Εγώ παράπονα; Ποτέ!)
(ποτέ! Ποτέ! Εγώ παράπονα; Ποτέ!)
"Στις επιτυχίες αισθανόμαστε πάνω από το ανθρώπινο μέτρο, στις αποτυχίες αναλογιζόμαστε την κοινή ανθρώπινη μοίρα."
(στάσου να θυμηθώ…)
(στάσου να θυμηθώ…)
"Οι παρωπίδες προσφέρουν ασφαλή προσανατολισμό."
(πού πουλάνε τέτοιες, κι έχω γεμίσει καρούμπαλα!)
(πού πουλάνε τέτοιες, κι έχω γεμίσει καρούμπαλα!)
"Οριστικό επιχείρημα υπέρ του καπνίσματος: η απόλαυση είναι βέβαιη, ο κίνδυνος είναι ενδεχόμενος."
(Ναι! Ναι! Ναι!)
(Ναι! Ναι! Ναι!)
"Απ' όλα προτιμώ περισσότερο την μετριοφροσύνη των αμόρφωτων. Όμως από το θράσος των ημιμαθών προτιμώ τη ματαιοδοξία των πεπαιδευμένων."
(Ουφ, πότε θα μάθω όλ’ αυτά που θέλω, να γίνω κι εγώ μια ματαιόδοξη με την ησυχία μου…)
(Ουφ, πότε θα μάθω όλ’ αυτά που θέλω, να γίνω κι εγώ μια ματαιόδοξη με την ησυχία μου…)
"Ο απέραντος πόθος να ρουφήξεις τον κόσμο — και η απέραντη ανία αφότου το έκανες."
(αυτό πάλι πού το πας;….)
(αυτό πάλι πού το πας;….)
"Οι αξίες είναι σχετικές και ο άνθρωπος θνητός· στην έσχατη συνέπειά του τούτο το στοιχειώδες συμπέρασμα σημαίνει: μηδενισμός."
(καλά τόχα καταλάβει εγώ… άδικα παιδεύομαι …)
(καλά τόχα καταλάβει εγώ… άδικα παιδεύομαι …)
Παναγιώτης Κονδύλης, Αφορισμοί και αποφθέγματα
13 σχόλια:
Αχ, αυτοί οι αφορισμοί των σοφών! Πάντα προσπαθούσα να βρω μια αντίρρηση. Θα είναι που είμαι...πεπαιδευμένη. Χιχιχι!
Ειδικά αυτό για το κάπνισμα, αμέσως να συμφωνήσεις εσύ! Εντελώς αντικειμενική.
Σκέψου τι θα έλεγε η γατούλα, που σωστά στρογγυλοκάθεται εκεί πάνω στα σοφά συγγράμματα αμέριμνη. Μόνο αυτή τα ξέρει όλα...
θα μπορούσες να βάλεις μόνο τη φωτογραφία, αυτή η γάτα έτσι όπως έχει αράξει πάνω στα βιβλία και αδιαφορεί για όλους και για όλα αλλά με περίσσιο στυλ, έχει τη δύναμη χιλιάδων φιλοσόφων.........έστω και στωικών :)
τώρα σε ότι αφορά την ερώτηση της προηγούμενης ανάρτησης εννοεί ότι το βρίσκουμε στον δρόμο μας και σκοντάφτουμε...
Τι να πω μωρέ τι να πω....
Μιλάνε μετά τους σοφούς;
Να ζητήσω πάντως(προς ίδιον συμφέρον ομολογώ) η ρήση για το τσιγάρο να ισχύσει και για όλες τις απολαύσεις που ενέχουν (σύμφωνα με φήμες) κινδύνους(παντοειδείς)
ΚΑΙ αφού η απόλαυση βέβαιη (ένα σίγουρο βρε παιδιά!)και ο κίνδυνος ενδεχόμενος ας υποκύψω επιτέλους η δυστυχής (στον κόρακα η εγκράτεια!)
Σερενάδα στο παράθυρο του σοφού
Σοφέ μου, το τετράσοφο
Που σε φωτάει λυχνάρι
Nάτανε, λέει, φεγγάρι
Kαι συ είκοσι χρονώ !
Nάτανε τάχα η γνώση σου
Mε τον αγέρα αμάχη,
Για δασωμένη ράχη
ξεκίνημα πρωινό…
Nάτανε τάχα η σκέψη σου
Συρτού χορού τραγούδια
Mιαν αγκαλιά λουλούδια
Mιαν ιστορία τρελλή.
Tα μύρια που δε γνώρισες
Nερό θαν τάειχες μάθει
Mε δάσκαλο τα πάθη
M’ ένα κλεφτό φιλί.
Πολύ την καταφρόνεσες
Tη ζωή, πανάθεμά τη…
Kαι τώρα ; Eίναι φευγάτη
Σαν όνειρο πρωινό.
Xειλάκια ανθούν στη γειτονιά Γαρούφαλα στη γλάστρα–
Kαι συ διαβάζεις τ’ άστρα
Kαι το βαθύ ουρανό....
Ζαχαρίας Παπαντωνίου
....
Κατ' αρχήν η μαυρη καλλονή είναι τέλεια, θέλω να μου τη γνωρίσεις.
Από την άλλη με τον αποφθεγματικό λόγο δύσκολα μπορείς να διαφωνήσεις, άσε που είναι διατυπωμένος με τρόπο "απόλυτης αλήθειας" ενώ στην πραγματικότητα οι "απόλυτες" αλήθειες είναι πολύ κοντά στα δόγματα, ο σχολιασμός σου όμως είναι ευρηματικός και χαριτωμένος.
Γυριστρούλα μου, έπεσες διάνα. η γατούλα απεχθάνεται τον καπνό. Είναι όμως που δεν καπνίζει. Αν κάπνιζε είμαι σίγουρη -σαν σοφή που είναι- ότι θα ήταν φανατική υπέρμαχος της ρήσης! :)))
Ηλιογράφε, δεν έχει όντως φοβερό στυλ; ο ορισμός της μοιραίας...
Μέριλ, μη το σκέφτεσαι καθόλου! εγκράτεια; τι 'ναι αυτό;
Κωστή, α, εδώ τα χαλάμε. Ο Παπαντωνίου έχει κατά νου κάτι σοφούς σαν τον ανέραστο Καρτέσιο που φοβόταν τις γυναίκες, και νόμιζε ότι... υπήρχε επειδή σκεπτόταν (ας μην επεκταθώ...) Αλλά τον ανυπάκουο και ατίθασο Κονδύλη, που δεν πήγε με τα νερά κανενός, περιφρονούσε τις προσφερόμενες θέσεις στα Πανεπιστήμια, και φυσικά... κάπνιζε ευθαρσώς...:)) μόνο ξενέρωτο δεν μπορώ να τον φανταστώ!
Είδες Γιώργο; Δεν είχα δίκιο; Καιβέβαια να στην γνωρίσω. το παίζει έτσι απρόσιτη, στην πραγματικότητα όμως κάθεται στα γόνατα των πάντων... :)) Όσο για τ' αποφθέγματα, τα κάνει κανείς ό,τι θέλει, μεταξύ μας όμως αν παραμερίσεις τον κυνισμό τους, δεν θα βρεις και πολύ λάθος... ε, το πολύ-πολύ κάποιες εξαιρέσεις... δυσεύρετες... :):)
Αγγέλα, θα στο αποτυπώσω κι ας γελάσεις και συ και οι φίλοι. Όταν διαβάζω αποφεύγματα σχολιάζω μεγαλόφωνα και συνήθως χαμογελάω (ως χαζη:). Όλο κάτι ή κάποιον μου θυμίζουν μηδέ εξαιρουμένης της ιδίας. Και φυσικά το ίδιο έπαθα και τώρα. Κρατώ ιδιαίτερα αυτό: ["Ο απέραντος πόθος να ρουφήξεις τον κόσμο — και η απέραντη ανία αφότου το έκανες."
(αυτό πάλι πού το πας;….)] το οποίο συμπλήρωσα ακατάλληλα:)
Πάντως ακατάλληλες για δημοσίευση φαντάζομαι (ως γατού που είμαι) ότι πρέπει να είναι και οι σκέψεις της κουκλάρας!
Σε φιλώ
Καλό απόγευμα
Αλέκα μου τις [πιθανές] σκέψεις της "κουκλάρας" δεν τις τόλμησα και θα ήμουν πολύ περίεργη να μάθω τους δικούς σου "ακατάλληλους" σχολιασμούς έιναι αλήθεια, αλλά ας είναι... :)
Μ' αρέσει που σου άρεσε αυτός ο αφορισμός :):)
(μη γίνει μόνο κανένα μπέρδεμα και τρίζουν τα κόκαλα του Κονδύλη, μό΄νο τα bold είναι δικά του... τ' άλλα είναι... χαριτολογήματα δικά μου)
φιλιά
Η εν Ελλάδι μοίρα του εξεχοντος αυτού φιλοσόφου πιστοποιεί όχι τη φαλλοκρατία στην Ψωροκώσταινα αλλά τη φελλοκρατία.
Όπως ακριβώς τα λες Θερσίτη μου!
όπως ακριβώς τα λες!
Ο/Η βασιλιάς της μοναξιάς είπε...
Περιπλανώμενος - Δάσκαλε ποιό είναι τελικά το μεγάλο μυστικό;
Σοφός - Το μεγάλο μυστικό, παιδί μου, είναι το ποτάμι.
Περιπλανώμενος (βαθειά απορημένος)-
Το ποτάάάμι;;;
Σοφός (έκπληκτος) - Τι! Δεν είναι το ποτάμι;;;
χαχαχαχα ναι, το ήξερα, είναι πολύ καλό!!!
αλλά επίτρεψέ μου, φιλε μου βασιλιά, να πιστεύω ότι ο Κονδύλης είναι πράγματι σοφός. Ή τελοσπάντων -επειδή το "σοφός" πέφτει λίγο βαρύ- πολύ καλό μυαλό.
καλό σου βράδυ :)
Δημοσίευση σχολίου