"Ποιητικά μόνον οικεί στ' αλήθεια ο άνθρωπος τη γης ετούτη" Martin Heidegger

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

Κάποιοι αγωνιούν και αγωνίζονται

Νέοι άνθρωποι με πίστη, ταλέντο και γνώση αγωνιούν και αγωνίζονται. Δουλεύουν και καταθέτουν έργο, που χάνεται μέσα στην απέραντη φαφλατάδα των ποταπών καιρών. Χωρίς να έχουν ή να ελπίζουν σε καμμιά βοήθεια. Ένα μικρό -αλλά εξαιρετικό- δείγμα.


Πλάτη στον ουρανό

Γυρίζω την πλάτη μου
και
φεύγω βιαστικά
κλαίω τρανταχτά για να με ακούσετε
κλαίω σιγανά για να μην μ’ ακούσετε
βρίζω
σκέφτομαι να στρίψω πάλι για να πω αντίο
μένω μόνος να ατενίζω
τρέχω για να μην γυρίσω πίσω
τρέχω για να προφτάσω αυτό που τώρα φανερώνεται
παραπατώ από την αγωνία μου
παραπαίω από την εξάντληση
παραδίνομαι σε αυτά που βρίσκονται τώρα μπροστά μου
απομονώνομαι από τον φανταχτερό σου κόσμο
απομακρύνομαι από τον αρρωστημένο κόσμο σου
καρδιοχτυπώ από φόβο γι’ αυτά που αφήνω πίσω μου
ξεχνώ όσα δεν θέλω να θυμάμαι
θυμάμαι αυτά που πρέπει να ξεχάσω
ελπίζω ότι ετούτη η κατεύθυνση θα είναι περισσότερο στα μέτρα μου
αρχίζω μια καινούρια ζωή
έναν ατελείωτο εσωτερικό μονόλογο
κάτι σαν προσευχή
που δεν έτυχε να την γνωρίζω ως τώρα
και
ψάχνω κάτι σαν απάντηση για να σε αποστομώσω
ανασαίνω βαθιά για να κρατήσω τα νεύρα μου
ξεψυχώ, σχεδόν, αφού έχω μετανιώσει που γύρισα
περιμένω
να φύγεις
να έρθεις
να με αγκαλιάσεις
να με σπρώξεις
να με μισήσεις
να με αγαπήσεις ξανά
να με συγχωρήσεις
να γίνει σεισμός
ή ν’ ανοίξουν οι ουρανοί
ώστε όλα να γίνουν πιο εύκολα
κάτω από μια αναπότρεπτη δικαιολογία


Μια φιγούρα με την πλάτη γυρισμένη. Το κορμί σκυφτό σκίζει τον ουρανό που κατέβηκε στη γη. Από πού φεύγει και πού πάει; Εσύ από πού φεύγεις και πού πας; Πότε έφυγες από κάπου τόσο σκυφτός τελευταία; Τι είναι αυτό που βαραίνει τόσο το κεφάλι σου; Φεύγω ή Πάω. Μεταξύ των δύο συμβαίνει σύγκρουση.

[Κείμενο της Τζίνας Αποστολοπούλου, για το ομώνυμο θεατρικό happening της θεατρικής ομάδας του Δήμου Ηλιούπολης, τον χειμώνα του 2007, σε διδασκαλία και σκηνοθεσία της ίδιας]

21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο το blog καλησπέρα από Λεωνίδιο

saltatempo είπε...

Σσσ άκου

Σσς άκου θλιμμένα τραγούδια στη πόλη
μήνυμα φέρνουν στην άγρια σιωπή
τα τραγουδάνε αγγέλοι διαβόλοι
που κατοικούνε στην ίδια ψυχή

το μπουκάλι αδειάζει.. τις ενοχές
η μέρα χαράζει τις διαφορές
τι θεός μας φωτίζει
ποιος αλήθεια ορίζει
και αντί για χαρούμενο σκοπό
ακούμε ηπειρώτικο

τα μάτια λερώσανε φρίκης εικόνες
ζωές που ματώσανε στις οθόνες
παράθυρα με θέα την ψυχή
ποτίζουνε με αφιόνι την ζωή

σσσ άκου, άκου κραυγή
το δένδρο που πληγώσαμε αιμορραγεί
και εμείς ακέφαλοι στρατοί στη γραμμή
να περιμένουμε την δικιά μας στιγμή…

Δημήτρης Θεολόγου

Όταν συνομιλούν τα στιχάκια ανακαλύπτεις αρώματα και μουσικές καλημέρα

Λορελάη είπε...

leonidio, τους χαιρετισμούς μου στον όμορφο τόπο σας. ευχαριστώ.

saltatempo, αν και τα συγκεκριμένα στιχάκια (τραγουδιού προφανώς) ούτε "συνομιλούν", ούτε βλέπω να έχουν οποιαδήποτε συγγένεια με το κείμενο της ανάρτησης, ευχαριστώ για την επίσκεψη.

Mariela είπε...

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!!!!!!
Και φυσικά το ερώτημα "πάω ή φεύγω" μπορεί να προκαλέσει μια ολόκληρη συζήτηση...
Και πάλι μπράβο!

Λορελάη είπε...

Μαριέλα μου ευχαριστώ.
Ναι, κι εγώ πιστεύω ότι είναι εξαιρετική γραφή. Λόγος σύγχρονος, δυνατός, με σφυγμό, με βάθος, χωρίς ούτε μια λέξη να πέφτει στο κενό, λόγος που τέμνει.
Εξαιρετική επίσης είναι και η δουλειά που κάνει στο θεατρικό εργαστήρι.
καλό σου απόγευμα

Λορελάη είπε...

Μαριελίτα ξέχασα, για το "πάω ή φεύγω" που λες, εγώ κρατάω την τελεία -δεν έχει μπει τυχαία. Πάω ή φεύγω ταυτόχρονα. Διαρκώς. Το πάω και το φεύγω συνυπάρχουν πάντα.
φιλιά

Mariela είπε...

Συμφωνώ, αν και κάποιες φορές πιστεύω πως το ένα υπερέχει έναντι του άλλου. Είναι θέμα διάθεσης και συνθηκών.

meril είπε...

"Kάποιοι αγωνιούν και αγωνίζονται"
Ευτυχώς .....
Ευτυχώς γι' αυτόν τον τόπο που έχει ανθρώπους με μεράκι και πείσμα και όραμα
ευτυχώς και για μας που χάρη σε σένα, έστω και "ακροθιγώς" γίναμε μέτοχοι (όχι, θεατές) σ' αυτήν την προσπάθεια

Θα χαθεί; Μην το λες .... Ίσως να μην μάθουν την ύπαρξή του ...τη δουλειά που γίνεται παρά ελάχιστοι μα πιστεύω πως θα εγεργοποιήσει παραπέρα δυνάμεις κι αυτό θα ναι η πιο σημαντική προσφορά

Σ' ευχαριστώ

Ανώνυμος είπε...

Βρέθηκα τυχαία εδώ... το κείμενο σαν να έχει γραφτεί γιά εμένα.

Θα σου ήμουν ευγνώμων αν μπορούσες να μου δώσεις λίγα περισσότερα στοιχεια.

Ευχαριστώ

Λορελάη είπε...

Δεν ξέρω Μέριλ... δεν ξέρω... έχω διαρκώς την αίσθηση ότι όλα πια, διαμάντια και σκουπίδια τα καταπίνει άκριτα και αδιάκριτα η ρουφήχτρα της επιδερμικότητας, του ψευτομελοδραματισμού και της σαχλαμάρας... Δεν ξέρω αν υπάρχουν πια κριτήρια και διάθεση να ξεχωρίσει κανείς τι είναι τι. Μακάρι να έχω άδικο. Μακάρι να διαψευσθώ.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτά τα παιδιά αισθάνονται -και είναι- απελπιστικά μόνα μπροστά σ' ένα χάος, χωρίς να βρίσκουν από πού να πιαστούν. Κι αυτό εμένα με θλίβει πάρα πολύ, γιατί είμαστε εμείς, οι ενήλικοι, που έχουμε κάνει έτσι σαθρό το έδαφος...
σε φιλώ

de la mettrie, καλωσόρισες :)
Χαίρομαι που "συναντήθηκες" με το κείμενο.
Περισσότερα στοιχεία για ποιο πράγμα; Αν λες για το κείμενο, δεν έχει δημοσιευθεί πουθενά.
Αν ρωτάς για τα μαθήματα θεάτρου, αυτά γίνονται στο θεατρικό εργαστήρι του Δήμου Ηλιούπολης, το οποίο είναι ανοιχτό και δωρεάν, και μπορεί να το παρακολουθήσει όποιος θέλει.
Πέρα απ' αυτά η Τζ. Αποστολοπούλου δουλεύει με την θεατρική ομάδα Σχεδία.
Δεν ξέρω αν ήμουν αρκετά κατατοπιστική...
σ' ευχαριστώ για το ενδιαφέρον :)

gina είπε...

Oups!!!
Na mai ki ego! Molis eida tin anartisi kokkinisa alla tha to kseperaso...
Euxaristo poli Lorelai gia Olo auto kai osous simetexoun me ta sxolia tous...
To keimeno auto einai proion akatergaston skepseon pou ksepidousan apo to kefali mou, eno koitousa ton sxetiko pinaka tis Sylvanas Samartzidou me skopo na ftiaksoume mia drasi "pano" ston pinaka me tin erasitexniki omada tou Dimou Ilioupolis...
Ego nomizo oti polloi agonioun kai agonizontai ki auto einai to euxaristo meros, to disaresto einai oti genikotera tempeliazoume...
Auta...
(sorry gia tous latinikous xaraktires,alla eimai taksidaki ektos xoras...)

Tous xairetismous mou se olous
gina

Λορελάη είπε...

Τζίνα μου, εμείς ευχαριστουμε. Τα καλά πράγματα είναι δώρα...
Να περνάς καλά εκεί... στα ξένα :)
φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Αγγέλα μου το κείμενο ειναι δείγμα εξαιρετικής γραφής. Είναι μουσικό κείμενο με ό,τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο.
Ευχαριστώ:)

gyristroula2 είπε...

Τζίνα, λορελάη, ευχαριστώ για αυτό το ωραίο ξεκίνημα της μέρας και της βδομάδας. (Τελικά όλα στο DNA είναι κορίτσια;) Ψιθυριστά το τελευταίο.

Λορελάη είπε...

Αλέκα μου, σ' ευχαριστώ. Έχεις δίκιο, έχει ρυθμό, ανάσες, παύσεις, γι' αυτό -και όχι μόνο- κι εγώ το θεωρώ ποιητικό κείμενο, ας γράφτηκε για θέατρο.
την καλημέρα μου

Γυριστρούλα, καλώς επέστρεψες! Χαίρομαι που σου άρεσε. φιλιά κι από τις δυο μας. (λες αυτό να... φταίει; είν' αλήθεια ότι το είχε και ο πατέρας μου το... χούι :))
καλή βδομάδα

lakis είπε...

Όμορφο το κείμενο. Θυμίζει λίγο Σάρα Κέιν, αλλά στο πιο ήπιο. Καλό απόγευμα

Λορελάη είπε...

Κολακευτική η παρατήρηση Λάκη...
Δεν είναι βέβαια τόσο... brutal, κάποια στοιχεία συγγένειας όμως μπορείς να πεις ότι υπάρχουν (στακάτος ρυθμός, ένα ύφος απροσχημάτιστο και "σωματικό", αμεσότητα -κυρίως αυτό-... ναι, κι ένα είδος λεκτικής βίας ίσως, μάλλον με την έννοια της γραφής που επιτίθεται, που δεν σου αφήνει περιθώριο ησυχίας )
σ' ευχαριστώ για την προσοχή :)

Φαίδρα Φις είπε...

εκπληκτικό κείμενο Αγγέλα μου,
δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ και σε ξανασυναντώ!
κράτησα από το κείμενο αυτό:
ελπίζω ότι ετούτη η κατεύθυνση θα είναι περισσότερο στα μέτρα μου
αρχίζω μια καινούρια ζωή,
εσύ πιστεύω ότι καταλαβαίνεις γιατί...
σ'ευχαριστώ για όλα και από δω,
θέλω να είσαι πάντα καλά,
να μιλάμε και να χαιρόμαστε και να γελάμε,

σε φιλώ πολύ

Λορελάη είπε...

Φαίδρα μου, κι εγώ χαίρομαι που ξαναβρισκόμαστε. Κι εγώ ελπίζω η καινουρια κατεύθυνση να είναι περισσότερο στα μέτρα σου... :)
σ' ευχαριστώ και νάσαι πάντα καλά κορίτσι μου.
φιλιά

Θερσίτης είπε...

Βοηθάς ανθρώπους που αξίζουν κι αυτό είναι το έργο ενός δασκάλου, συναδέλφισσα. Το βλέπω και το χαίρομαι. Και αισιοδοξώ στο τέλος.

Λορελάη είπε...

Θερσίτη μου, με τιμά ο χαρακτηρισμός. Ευχαριστώ από καρδιάς. και σε διαβεβαιώ ότι δεν έχει να κάνει το ότι είναι "αίμα μου". Ίσα-ίσα, το αντίθετο, μ' αυτόυς που αγαπάω είμαι πιο αυστηρή, για να τους προστατέψω. Αλλά ό,τι είναι πραγματικά καλό πρέπει να ενισχύεται όσο περνάει από το χέρι μας.