Άγρια χτυπήματα του τακουνιού στο ξύλο
Συστρέφονταν ο χρόνος της
Αδιαπραγμάτευτος
Γύρω από άξονα αόρατο αφρίζοντας
Ασφυκτικός απ’ την πολλή ανάσα
Όχι σαν όλους τους χορούς
Όλο κρυφά μαχαίρια τούτος
Μα κρύβονταν τα αίματα
Στο πορφυρό φουστάνι
Συστρέφονταν ο χρόνος της
Αδιαπραγμάτευτος
Γύρω από άξονα αόρατο αφρίζοντας
Ασφυκτικός απ’ την πολλή ανάσα
Όχι σαν όλους τους χορούς
Όλο κρυφά μαχαίρια τούτος
Μα κρύβονταν τα αίματα
Στο πορφυρό φουστάνι
(από Ξηρά τροφή)
2 σχόλια:
Ο μετρημός που ζαλίζει, ο μετρημός που πιέζει, και άλλοτε αυτός που πονάει...
ξ.
Ξενιάδα μου, Ξενιάδα μου
πολύ μου άρεσε αυτό το παιχνίδι των τριών σχολίων ή του ενός σπασμένου σε τρία... :) και μάλιστα με ρίμες... :):)
Αυτό λέγεται οίστρος!
(χαίρομαι που είδες το... σπονδυλωτό μέτρημα :)
φιλιά πολλά! και καλή χρονιά και από εδώ!
Δημοσίευση σχολίου