Μεγάλοι πια για πίστη
μικροί για θάνατο
Ταγμένοι από την φλέβα χρυσωρύχοι
μιας άλλης ηδονής
με θέληση τυφλή
κι ωχρή από την ασιτία
ματαιοπονούμε αγάλματα ενός μέλλοντος
νεκρού από χρόνια
και όμως πείσμονες
Εκσφενδονίζουμε σπουργίτια στους αιώνες
με μήνυμα κρυμμένο στα φτεράκια τους
για ποιόν? Δεν ξέρεις
γιατί? Δεν ξέρεις
Στοχεύουμε σε μια κερκόπορτα
ανεστραμμένη όμως
απ’ την μεριά του ονείρου
Με κάθε επιφύλαξη είναι αλήθεια
-τόσα τα λάθη,
τόσοι οι βάρβαροι-
Ούτε νικητές
μα ούτε λιποτάκτες
αρχίζουμε απ’ τα μάτια
να σμιλεύουμε ξανά
τον θάνατο
Δικό μας.
(από "Δέντρα θαλάσσης ανεπλέκονταν..." σκηνή 4η)
19 σχόλια:
"Μεγάλοι πια για πίστη
μικροί για θάνατο"
απομνημονεύω αυτό τον στίχο, είναι ο καθρέφτης που κοιτάζω για να θυμηθώ.........
αυτά που όμορφα ξεχνώ!
Ομορφο Λορελαη αλλα δεν ειναι λιγακι απαισιοδοξο?
Τα είπες όλα... Ιδιαίτερα βαθύ!
Νοιώθω την ανάγκη να το διαβάσω ξανά και ξανά, παρόλο που θα συνεχίσω παντα να στέλνω σπουργίτια με μηνύματα στα φτεράκια τους... Ποτέ δεν ξέρεις....
Αυτό Αγγέλα είναι Ποίημα......
Ποιος θα μας απαντήσει τα ερωτήματα που θέτεις; Δυστυχώς κανείς. Αυτό είναι το σισσύφειο έργο που μας έριξε η δημιουργία στους ώμους. Μήπως τελικά είχε δίκιο ο των μακαρισμών, όταν έλεγε "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι";
Ασφαλώς όχι, θα μου πεις. Έτσι λέω και εγώ. Αλλά τα ερωτήματα αμείλικτα μας κρυφοκοιτάζουν από τη γωνία και μας λένε: Χρωστάς. Χρωστάς μιαν απάντηση, σκεπτόμενο καλάμι.
Ηλιογράφε μου ευχαριστώ... αν κάποιος στίχος μου έγινε καθρέφτης, είναι σπουδαίο για μένα...
καλέ μου quantum, ακριβώς το αντίθετο είναι στην πραγματικότητα...
Μαριέλα μου ευχαριστώ... καταλαβαίνω ότι καταλαβαίνεις...
Μεριλάκι ευχαριστώ ΠΟΛΥ.
θερσίτη μου η απάντηση νομίζω πως είναι το "ταγμένοι από τη φλέβα χρυσωρύχοι"... δεν ξέρω αν υπάρχουν οι απαντήσεις που ρωτας, φοβάμαι ότι το μόνο που υπάρχει είναι... μια εκ γενετής... κατάρα ή ευχή, που μας ορίζει θέλοντας και μη... εμάς τους "πείσμονες"...
την καλημέρα μου σε όλους με αγάπη
Συμφωνώ με τη Μέριλ,το ποίημα είναι παρασάγγες μακριά από τα κλισέ «εγώ και ο πόνος μου και τα συναισθήματά μου»
ποίημα απολογισμού - αποτίμησης, ολόκληρης πορείας ,τμήμα του εσσωτερικού διαλόγου του ποιητή με πολλά δυνατά σημεία.
μικρές αντιρρήσεις στό τέλος στο
να σμιλεύουμε ξανά
τον θάνατο
Δικό μας.
εκεί , η θέση του "Δικό μας" δε μου κάθεται καλά
με εκτίμηση.
Ψαράκη κ., ευχαριστώ πολύ.
(κι όμως... η έμφαση του "σμιλεύουμε τον θάνατο Δικό μας" πιστεύω ότι σου πάει γάντι...:)
Καλησπερα Λορελαη!!
Καλήμέρα,η αισιόδοξη ματιά της απογοήτευσης, η άμυνα μας τελικά απ'τα μέσα μας.Ας τα λέει και κάποιος μας χρειάζετε να τ'ακούμε
έχεις δίκιο
αποσύρω την ένσταση
Καλώς τον αλχημιστή:) Χαίρομαι που μετά τα ποτάκια είπες να περάσεις για μια καλησπέρα :):)
Γιώργο μου καλέ, συνοδοιπορούμε...
καλό απόγευμα :)
Κωστή, καλή συνέχεια Κυριακής :)
(και κοίτα να δένεσαι, ε; σε χρειαζόμστε... το ποίημα είναι στον πληθυντικό... όχι τυχαία...:)
Βρε Λορελάη για τι με πέρασες? Αλκοολικό? Για ποτάκι σου είπα οτι θα πήγαινα πριν 2-3 μερες...Λες να πίνω ακόμα? χαχαχαχαχα!!
Όχι βρε παιδί μου, λόγω Σαββατόβραδου υπέθεσα ότι θα είχες βγει καμμιά βόλτα... :)))
Μπα βαριεμαι τον τελευταιο καιρο...
Έτσι, φίλη, ανοίγουμε τις κερκόπορτες των ονείρων με τέτοιους στίχους, με τέτοιες μουσικές. Περάσαμε, περάσαμε!
Μακάρι Γυριστρούλα μου, μακάρι να συμβάλλει ο καθένας μας το ελάχιστο κάτι που μπορεί, γιατί οι... εφιάλτες όλο και κερδίζουν έδαφος...΄
Μας έλειψες! Μας έλειψες πολύ!!!
"Ούτε νικητές
μα ούτε λιποτάκτες"
Όλη μας η ζωή με δυο στιχάκια...
Έξοχο!!!
Κούκο, χαίρομαι για τον... συντονισμό.
Ευχαριστώ και καλωσόρισες :)
Δημοσίευση σχολίου