"Ποιητικά μόνον οικεί στ' αλήθεια ο άνθρωπος τη γης ετούτη" Martin Heidegger

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

trailer

Όλα αρχίζουν από μια ερώτηση
Που απρόσκλητη χτυπάει το παντζούρι
Νύχτα βροχής
Μονότονα

Ποιος κύκλος η γνώση ή η τρέλα;

Χωρίς ανάπαυση

Ποια πόρτα ανοίγει το αόρατο να φύγει;
Και η ποινή πώς κλείνει;

Αλλόκοτη φωνή
Χρόνος υδράργυρος βαρύς να καμπυλώνει

Ασύντακτο ένα τριαντάφυλλο
Τα πέταλά του συρράπτει αλλοπρόσαλλα
Σε μυρωδιά από αίμα και παιδί.

Κι η σύρραξη αρχίζει. Χωρίς εχθρό
Εσύ και πρόσωπα της μοίρας
Φτιαγμένα από βροχή να στάζουν

Από παντού σαν φύλλα…



(Η συνέχεια εδώ)

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

λίγα ψίχουλα στο ξύλινο τραπέζι
για να μείνει νηστική η ματαιοδοξία
μπας και ξεζέψει από το χιλιοδανεισμένο Καγιέν
και αντικρίσει τον Άνθρωπο στα μάτια

Λορελάη είπε...

Νάσαι καλά Ηλιογράφε μου
μου αρέσει η προέκταση που δίνεις

καλό Σ/Κ :)

gyristroula2 είπε...

Όλα αρχίζουν από μια ερώτηση, ευτυχώς που η απάντηση κρύφτηκε σε τόσο όμορφα πέπλα για να μη μας τρομάζει...

Λορελάη είπε...

Γυριστρούλα μου, βρίσκεις πάντα τον τρόπο να με... αποκαλύπτεις :)

ξι είπε...

...τα μάγια έλυσε η μαύρη γάτα της σοφίας...
Σπιθαμή προς σπιθαμή
τις νύχτες σκάβοντας
κατάκοπη σκαπάνη
ένα κομμάτι πάπυρο
διέσωσα αμετάφραστο
και λίγη σκόνη…

Κι η βροχή σταμάτησε...
Ξημερώνει...
Και τα πρόσωπα σαν φύλλα αχνολιώνουν στο πάτωμα
Λυτρώθηκαν... κι απόδειξη; Να! Τα λίγα ψίχουλα στο ξύλινο τραπέζι!
(και τα ποιήματά τους στη βαλίτσα σου/που περιμένουν να διαβαστούν από ανάγκη ενώ είσαι ακόμα ζωντανή... από καθαρή ανάγκη για να μπορέσουν να κοιταχτούν όλοι στα μάτια και να σκάσουν ένα χαμόγελο επιτέλους ευτυχίας)(έτσι πια δεν θα είναι αόρατοι ο ένας για τον άλλον...)
Καλό βράδυ Αγγέλα μου...
Πόσο (μα πόσο) μου αρέσουν αυτά που γράφεις... Δεν φαντάζεσαι.
Σ'ευχαριστώ πολύ.
ξι.

Λορελάη είπε...

Ξενιάδα μου, σ'ευχαριστώ προσωπικά για την προσοχή, και εκ μέρους των προσώπων για την αγάπη σου.. -την χρειάζονται όλοι, ένας προς έναν :)
νάσαι καλά γλυκιά μου:)

Mariela είπε...

Απλά με μάγεψε...
το διάβασα ξανά και ξανά και ξανά...
ανατρίχιασα από το βάθος και το βάρος των συναισθημάτων καθώς οι "καλεσμένοι" σου έρχονταν ο ένας μετά τον άλλο στο "σκηνικό"...

τα ερωτήματα τα δικά μου όμως έρχονται και ξανάρχονται, σαν τους κύκλους που κάνουν οι σταγόνες της βροχής...

Λορελάη είπε...

Αυτά τα ερωτήματα Μαριέλα μου, τα ες αεί ανοιχτά, βασανίζουν και τους "καλεσμένους"...
ευχαριστώ που συμπάσχεις:)

meril είπε...

μένω στον τίτλο
"trailer"
μένω στον τίτλο
στα προλεγόμενα
Η ποίηση τι είναι
ένας προφητικός λόγος
ή
μια αλήθεια που έρχεται πριν πολύ πριν
ερήμην σου

Λορελάη είπε...

Μένεις στον τίτλο, αλλά εγώ οφείλω να σε ευχαριστήσω και για όσα μου είπες για το... κυρίως θέμα κατ' ιδίαν :)

Ναι, η ποίηση προ-λέγει, και αυτό το "προ" δεν είναι μόνο χρονικός προσδιορισμός...
(αν και το συγκεκριμένο κομμάτι είναι και κάτι σαν περίληψη ενός βιβλίου εν εξελίξει)

σε φιλώ:)